Έγκλημα χωρίς τιμωρία Α΄ Μέρος

της Χριστιάννας Λούπα

Τα δάση μας τα κλαίμε κάθε καλοκαίρι. Τα ευλογημένα πεύκα μας που γίνονται παρανάλωμα εξ αιτίας κάποιων απρόσεκτων – στην καλύτερη περίπτωση – ή κάποιων εμπρηστών – στη χειρότερη – υποκινούμενων από πολλούς και διαφόρους λόγους, όπως οικοπεδοποίηση ή ακόμα και ζημιά στον τουρισμό.

Προσωπικά, ακόμα βουρκώνω κάθε φορά που αντικρίζω το πάλαι ποτέ κατάφυτο από πεύκα βουνό της Πεντέλης, το οποίο μετατράπηκε σε κρανίου τόπο με τη μεγάλη πυρκαγιά του '99 κι ακόμα πιο πριν με την πυρκαγιά του ’80 και φυσικά με το ολοκαύτωμα του 2007. Παιδάκι μικρό στη δεκαετία του ’70, περνούσα τα καλοκαίρια παίζοντας κάτω από τα πεύκα κι αναπνέοντας το ζωοφόρο οξυγόνο τους. Γιατί όλοι οι γονείς ήξεραν πως το κλίμα της Πεντέλης ήταν το πιο ωφέλιμο για τα παιδιά. Τώρα άραγε τι έχει απομείνει απ’ όλα αυτά;

Μα αν τα δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου βλέποντας τα καμένα, το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι καθώς βλέπω τη βαμβακίαση να εξαπλώνεται στα εναπομείναντα πεύκα, αλλά και στα καινούρια που ξεφυτρώνουν καταπράσινα στη θέση των καμένων, μια και η φύση έχει προνοήσει για την ανάπλασή της. Γιατί τη βαμβακίαση αυτή την προκάλεσε ο ίδιος ο άνθρωπος ή μάλλον για την ακρίβεια το ίδιο το Υπουργείο Γεωργίας.

Η επιδημία αυτή ξεκίνησε το 2000 όταν κάποιοι υπεύθυνοι – ανεύθυνοι του εν λόγω Υπουργείου αποφάσισαν να εμβολιάσουν τα πεύκα με το κοκκοειδές έντομο Marchalina hellenica, με σκοπό την αύξηση της παραγωγής πευκόμελου. Το συγκεκριμένο έντομο ζει στον φλοιό των δέντρων παρασιτικά και παράγει μελιτώδεις εκκρίσεις, οι οποίες συλλέγονται από τις μέλισσες προκειμένου να φτιάξουν μέλι. Ο κορμός και τα κλαδιά καλύπτονται με άσπρες πλάκες που μοιάζουν με βαμβάκι. Ας σημειωθεί εδώ ότι το πευκόμελο αποτελεί το 60% του μελιού που παράγεται στη χώρα μας. Εν τω μεταξύ το έντομο απομυζά σιγά σιγά τους χυμούς του δέντρου, με αποτέλεσμα την τελική ξήρανσή του. Ο πολλαπλασιασμός του είναι ανεξέλεγκτος καθώς το ένα δέντρο κολλάει από το άλλο.

Η Ελλάδα είναι το μόνο κράτος που όχι μόνο επέτρεψε, αλλά επιδότησε κιόλας αυτή τη φοβερή οικολογική καταστροφή, αφού διέθεσε 2, 1 εκατομμύρια ευρώ από το δεύτερο κοινοτικό πακέτο στήριξης για να εμβολιαστούν 153.750 στρέμματα πευκοδάσους με το συγκεκριμένο έντομο, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, ούτε για το πώς θα ελεγχθεί η εξάπλωση του εντόμου, ούτε για το πώς θα αντιμετωπιστεί η πιθανή υπερανάπτυξή του.

Κι αναρωτιέται κανείς, όλοι αυτοί οι εγκληματίες που τολμούν να αυτοαποκαλούνται γεωπόνοι, που εργάζονται στα Υπουργεία Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης και πληρώνονται από τους Έλληνες φορολογούμενους, με τι κριτήρια πήραν τις ολέθριες αποφάσεις τους; Δεν σκέφτηκαν πως σκοτώνοντας τα πεύκα, όχι μόνο θα έχαναν και τις επόμενες σοδιές μελιού, αλλά και θα στερούσαν και από μας και τα παιδιά μας το οξυγόνο, καταδικάζοντάς μας σε αργό θάνατο μέσα στο κρεματόριο του λεκανοπεδίου; Με ποιο δικαίωμα αυτοί οι χαρτογιακάδες παίρνουν αποφάσεις εις βάρος μας, βιάζοντας τη φύση και αντί να βρίσκονται στη φυλακή είναι στρογγυλοκαθισμένοι σε διευθυντικές θέσεις, σαν καρεκλοκένταυροι, στα Υπουργεία, συνεχίζοντας να επιδεικνύουν τις «άριστες» επιστημονικές τους γνώσεις;

Ας μας απαντήσουν επιτέλους οι ιθύνοντες των Υπουργείων, τι διαδικασίες κινήθηκαν για να τιμωρηθούν οι ανεγκέφαλοι που πήραν τη σχετική απόφαση; Γιατί, αν αυτοί κάθονται στις δάφνες τους και καμαρώνουν για τα κατορθώματά τους, δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να τιμωρούνται οι εμπρηστές.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξ άλλου, έχει εντελώς αντίθετη άποψη με τις δικές μας σοφές κεφαλές. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος της Ε.Ε. κύριος Σ. Δήμας, έχει αποστείλει προειδοποιητική επιστολή προς την ελληνική κυβέρνηση, με αποδέκτες τα εμπλεκόμενα Υπουργεία, με την οποία εγκαλεί τις ελληνικές αρχές για τον συνεχιζόμενο σε όλη τη χώρα ατιμώρητο «εμβολιασμό» των πεύκων. Η επιστολή αυτή αποτελεί την τελευταία πράξη πριν την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης από την πλευρά του εξέδωσε ανακοίνωση στις 25.4.2007, με την οποία προσπαθεί να πείσει ότι πράγματι κάνει κάποιες ενέργειες.

Ποιες είναι αυτές οι ενέργειες; Γίνονται πράγματι ή όλα είναι «έπεα πτερόεντα»; Αυτό θα το δούμε στο Β΄ μέρος που ακολουθεί.

Στο μεταξύ, τα πεύκα πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο…