Η Γεωργία στο κρεβάτι του Προκρούστη

Της Χριστιάννας Λούπα

«Αυτό που ουσιαστικά διακυβεύεται από την κρίση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας είναι το είδος του ρόλου που θα διαδραματίσει η Ρωσία στο νέο διεθνές σύστημα», παρατηρεί ο Δρ. Brzezinsky, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια και πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ.

Παράλληλα, ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβέντεφ προέβη σε σκληρές δηλώσεις κατά τη διάρκεια συνέντευξής του που μεταδόθηκε από τη ρωσική τηλεόραση λίγο πριν την επίσκεψη του ισχυρού αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Ντικ Τσένυ, στη Γεωργία: «Για εμάς, το σημερινό καθεστώς στη Γεωργία έχει καταρρεύσει. Ο πρόεδρος Σαακασβίλι δεν υπάρχει. Είναι ένα πολιτικό πτώμα».

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο «πρίγκιπας του σκότους», όπως συνηθίζουν να αποκαλούν τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, υποσχέθηκε στη Γεωργία παροχή βοήθειας ύψους 1 δις δολαρίων για την ανοικοδόμηση των υποδομών της χώρας που καταστράφηκαν από τις εχθροπραξίες κατά τον πόλεμο των πέντε ημερών, ενώ με τη λήξη της πρόσφατης ανεπίσημης συνόδου των υπουργών Άμυνας των 26 χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της οποίας συζητήθηκε και το ζήτημα της Γεωργίας, ο εκπρόσωπος του γενικού γραμματέα της Συμμαχίας, Τζέιμς Απατουράι, δήλωσε: «Αυτό που μπορώ να πω είναι δεν υπάρχει τίποτα το προκλητικό στο να στηρίζουμε τη δημοκρατική ανάπτυξη στη Γεωργία, ούτε στο γεγονός του να τη βοηθούμε να επιτυγχάνει τις φιλοδοξίες της και να προσεγγίζει το ΝΑΤΟ».

Ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Ανατόλι Σερντιούκοφ ωστόσο, ανακοίνωσε την εγκαθίδρυση στρατιωτικών βάσεων 7.600 ανδρών στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, μία ημέρα μετά τη δέσμευση που έλαβε ο προεδρεύων του Συμβουλίου της ΕΕ Νικολά Σαρκοζί από τον Ρώσο πρόεδρο για την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων από το κυρίως έδαφος της Γεωργίας.

Μολονότι οι ΗΠΑ αναμφίβολα έχουν παίξει το ρόλο τους σ’ αυτόν τον πόλεμο, υποδαυλίζοντας την Ν. Οσετία σε εξέγερση, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί καθόλου ο ρόλος της Ρωσίας σ’ αυτό το παιχνίδι συμφερόντων, αφού στην προσπάθειά της να πάρει τον έλεγχο της περιοχής, κατά την τελευταία συνάντηση κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ρουμανία τον περασμένο Απρίλιο, ο τέως πρόεδρος της υπερδύναμης, Βλάντιμιρ Πούτιν, είχε υπογράψει διακήρυξη στην οποία η Αμπχαζία και η Γεωργία παρουσιάζονταν ως de facto μέλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Με τον πόλεμο αυτό επομένως η Ρωσία ήθελε να δώσει ένα μάθημα - παράδειγμα σε όλες τις πρώην σοβιετικές περιοχές για το τι θα συμβεί αν τολμήσουν να συνάψουν στενότερους δεσμούς με την Δύση, παρά την αντίθεση της Μόσχας.

Ο Τάσος Κοκκινίδης στην Ισοτιμία (23/8/2008) εξ άλλου, πολύ εύστοχα σχολιάζει: «Οι Ρώσοι «τρίβουν τα χέρια τους» με την αυτοκτονική πρόκληση της Τιφλίδας. Κατάφεραν να διαμελίσουν την Γεωργία, καταφέροντας ισχυρό πλήγμα στον στενότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή και παράλληλα υπονόμευσαν τις εναλλακτικές διαδρομές των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη».

Είναι γνωστό άλλωστε, ότι από το έδαφος της Γεωργίας περνούν τρεις αγωγοί, ένας φυσικού αερίου και δύο πετρελαίου, ενώ η Μόσχα απέδειξε ότι με μια κίνηση μπορεί να κλείσει την στρόφιγγα και να παραλύσει τις χώρες της ΕΕ, που εισάγουν κατά μέσο όρο το ένα τέταρτο των αναγκών τους σε φυσικό αέριο από την Ρωσία.

Ο υπουργός εξωτερικών της Σουηδίας Καρλ Μπιλντ πάντως, έχει διαπιστώσει αναλογίες μεταξύ της «δικαιολογίας» του Πούτιν για εδαφικό κατατεμαχισμό της Γεωργίας – λόγω της παρουσίας Ρώσων στη Ν. Οσετία – και της τακτικής του Χίτλερ έναντι της Τσεχοσλοβακίας, όταν το 1938 εισέβαλε για να απελευθερώσει τους γερμανόφωνους της Σουδητίας.

Πολλοί επίσης παρομοιάζουν τη στάση των Ρώσων έναντι της Γεωργίας με ό,τι έκανε ο Στάλιν στη Φιλανδία: υπονόμευση της κυριαρχίας ενός μικρού δημοκρατικού γείτονα μέσω της χρήσης βίας. Στην πραγματικότητα, όπως υποστηρίζει ο Brezinsky, ηθικά και στρατηγικά, η Γεωργία είναι η Φιλανδία των ημερών μας.

Εν πάση περιπτώσει, είτε οι παραπάνω θέσεις ακούγονται ακραίες, είτε όχι, ένα είναι βέβαιο: οι ανθρώπινες ζωές δεν έχουν καμία απολύτως αξία μπροστά στον αμείλικτο χορό των εκατομμυρίων και οι αποφάσεις των ισχυρών της Γης, παίρνονται πάντοτε ερήμην των ανυποψίαστων λαών, που άθελά τους παίζουν το παιχνίδι τους.