Μας το λέγαν κάθε βράδυ απ΄τα Λονδίνα τους (του Ντίνου Αυγουστή από την Κύπρο)

Δημοσιεύω αυτούσιο το κείμενο του κυρίου Ντίνου Αυγουστή, όπως μου το έστειλε ο κύριος Φώτιος Μιχαήλ.

Μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους…

Τις ζούσαμε πραγματικά και τις περιμέναμε με αγωνία εμείς τις Εθνικές επετείους. Με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα της Κύπρου να μεταδίδει ολημερίς εμβατήρια και τα τραγούδια του 40. Παρελάσεις, αναπαραστάσεις μαχών, λαμπαδοδρομίες, απονομή τιμών στους παλαίμαχους πολεμιστές. Και είναι πολλές χιλιάδες οι Έλληνες Κύπριοι που έφυγαν εθελοντές για τον πόλεμο. Πολέμησαν παντού. Από τις ψηλές βουνοκορφές της Πίνδου, το Αργυρόκαστρο, τους Άγιους Σαράντα, το Τεπελένι, μέχρι τις βαθιές χαράδρες της Κλεισούρας και τις πλαγιές του 731.

Να τι μετέδιδε την επομένη της 28ης Οκτωβρίου του 1940, από την Λευκωσία ο ανταποκριτής του Ρέουτερ: «Εις ολόκληρον την Κύπρο επικρατεί αφάνταστος ενθουσιασμός αφ’ ής στιγμής ελήφθη η είδηση ότι η ΕΛΛΑΔΑ απεφάσισε ν’ αμυνθεί διά των όπλων εις την Ιταλικήν επίθεση. Εις ολόκληρον την νήσον υψώθηκαν Ελληνικές σημαίες οι οποίες κυμάτιζαν παρά τας Αγγλικάς. Μέγα πλήθος, συγκεντρώθη προ του Ελληνικού προξενείου και έψαλλεν Ελληνικούς ύμνους. Εις το προξενείο της Λευκωσίας κατά πυκνάς μάζας προσέρχονται ευσταλείς Ελληνοκύπριοι ζητούντες να αποσταλούν εις την Ελλάδα όπως υπηρετήσουν εις τας τάξεις του Ελληνικού στρατού». Παρ’ όλα αυτά, λίγους μήνες αργότερα, ο βρετανός πρωθυπουργός απαγορεύει στην εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση να εγκατασταθεί στην Κύπρο. Δεν επιτρέπει ακόμη την εκπαίδευση Ελλήνων νεοσυλλέκτων στο νησί. Και όλα αυτά, την ίδια ακριβώς ώρα που άναυδος από τις ηρωικές θυσίες των παιδιών της μάνας Ελλάδας, δήλωνε, πως τώρα πια θα λέμε: «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Κάναμε τραγούδι τον καημό, με στίχους που κέντησαν οι Τραϊφόρος και ο Σουγιούλ και απέδιδε εξαίσια η τραγουδίστρια της νίκης Σοφία Βέμπο: «Ποιος το περίμενε στ’ αλήθεια, να βγουν ψευτιές και παραμύθια και να ξεχάσουν πια τα λόγια εκείνα τους, που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ’ τα Λονδίνα τους… Σε κάθε χιονισμένη ράχη, σαν πολεμούσαμε μονάχοι, όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζετε και μες τα μάτια με λατρεία μας κοιτάζετε. Μα ξεχασμένα όλα εκείνα, η Πίνδος και η Πρεμεσίνα, ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα χύσαμε να μας καθίσουν στο σκαμνί γιατί νικήσαμε…. Μα φυσικό θα μας φανεί κι’ αυτό ακόμα και στην Ελλάδα μας θα πούμε μ’ ένα στόμα: Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, όσο μπορείς κρατήσου και στα παλιά παπούτσια σου γράψε όσα λεν οι εχθροί σου, κι’ αν μας την έσκασαν με μπαμπεσιά οι σύμμαχοι με μπαμπεσιά στην μοιρασιά, κάνε κουράγια Ελλάδα μου μην μας αρρωστήσεις, γιατί το θέλει κι ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις».

Και η ιστορία. Τι να έγραψε αλήθεια η Ιστορία για εκείνη την ανεπανάληπτη εποποιία των Πανελλήνων. Να τι γράφει στο ημερολόγια του ο αείμνηστος πολεμιστής του Αλβανικού έπους Κωνστάντιος Γιαλλουρίδης: «Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι νικητές του β΄ Παγκοσμίου πολέμου, Άγγλοι, Αμερικανοί και Σοβιετικοί ηττήθηκαν από το Χιτλερικό πνεύμα, γιατί το εφάρμοσαν με τη συνδιάσκεψη της Γιάλτας (1945), πριν παραδοθεί η Γερμανία (!), γιατί εκεί μοίρασαν τους λαούς της Ευρώπης και των άλλων Ηπείρων σαν κοπάδια προβάτων. Γι’ αυτό οι «Ισχυροί της Γής» στις 8 Μαΐου του 1995, όταν εόρτασαν τα πενηντάχρονα της νίκης κατά του άξονα στην Μόσχα, δεν βρήκαν σκόπιμο να αναφερθούν στην συμβολή της Ελλάδας στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ εξήραν την συμβολή της Γαλλίας, που χάρη στο «πουρκουά» των Γάλλων στρατιωτών παραδόθηκε σε 20 μέρες! Η μάνα Ελλάδα που όχι μόνο απουσίασε από την απονομή των επάθλων της νίκης, αλλά βρέθηκε να αιματοκυλίζεται στα χωριά, στις πόλεις, στα βουνά και στα λαγκάδια, από μια ανελέητη εμφύλια συμφορά.

Για όσους ακόμα απορούν λοιπόν για εκείνη την απίστευτης γενναιότητας αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στις σιδερόφρακτες στρατιές του Χίτλερ αρκεί μια μικρή μόνο υπόμνηση από τον Στρατηγό των Στρατηγών, τον Ιωάννη Μακρυγιάννη: «Όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας, Να ‘ρθη ένα να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στέργομαι να μου βγάλη και τα δυό μάτια. Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει. Αν η πατρίδα μου είναι αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω, στραβός θα να ‘μαι. Ότι σ’ αυτήνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπόν να πάγω αλλού».

Και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: «Ο κόσμος μας έλεγεν τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον διά πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυραταποθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την ειδική μας, την τουρκικήν δύναμιν. Τώρα που ενικήσαμεν, που ετελειώσαμεν με το καλό τον πόλεμο μας μακαριζόμεθα, επαινόμεθα. Αν δεν ευτυχούσαμεν ηθέλαμεν τρώγει κατάρες».

Επίκαιρα όπως πάντα μηνύματα για όλους μας. Αρκεί βεβαίως να μην έχουμε ήδη παραδοθεί στον αδηφάγο παγκοσμιοποιημένο, δήθεν πολυπολιτισμικό με τα ξύλινα πόδια αμερικανικό γίγαντα…Αυτή είναι η αληθινή Ιστορία μας κυρίες και κύριοι και όσοι πιστοί προσέλθετε.

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com.