Το ορφανό Ελληνόπουλο που έγινε ανώτατος άρχοντας της Δυτικής Αυστραλίας - EXPRESS

Αυστραλία- Πηγή: ΑΠΕ 10/03/09-09:16

Σε μια σεμνή αλλά ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση που έγινε στο Κυβερνείο της Δυτικής Αυστραλίας ο κυβερνήτης της συγκεκριμένης αυστραλιανής πολιτείας (δηλαδή ο ανώτατος άρχων της), ομογενής Κομνηνός Μιχαήλ, τίμησε έναν άλλο ομογενή που από το ?1926 είναι πρωτοψάλτης του ελληνορθόδοξου ιερού ναού του Ευαγγελισμού της Πέρθης.
Ο Δρ Κομνηνός Μιχαήλ από ορφανό παιδί κατόρθωσε να ανέβει στο υψηλότερο αξίωμα της πολιτείας του, ενώ ο Μιχάλης Κουκούλας μετανάστευσε στην Αυστραλία έφηβος και από το 1926, δηλαδή πάνω από 70 χρόνια, είναι πρωτοψάλτης στην ίδια εκκλησία.
Ο ίδιος είναι μεγάλος δωρητής της Ελληνικής Κοινότητας της Πέρθης και της εκκλησίας της και φυσικά προσφέρει δωρεάν όλα αυτά τα χρόνια τις υπηρεσίες του.
Ο κυβερνήτης της Δυτικής Αυστραλίας, Δρ.
Κομνηνός Μιχαήλ γεννήθηκε στην πολιτεία που υπηρετεί από Καστελορίζιους γονείς το 1938.
Ο πατέρας του, Αγαπητός, έφθασε στην Αυστραλία μικρό παιδί από το Καστελόριζο της Δωδεκανήσου το 1895.
Σαν Αυστραλός πολίτης υπηρέτησε στο Ενδέκατο Τάγμα Πεζικού του Αυστραλιανού Στρατού, κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1930 έφθασε στην Αυστραλία οικογενειακώς η μέλλουσα σύζυγός του Παναγιώτα, επίσης από το Καστελόριζο.
Δυστυχώς ο Αγαπητός Μιχαήλ πέθανε το 1946 όταν ο Κομνηνός ήταν σε ηλικία μόνο οκτώ ετών.
Με την επιμονή της μητέρας του έμαθε να μιλά άπταιστα τα ελληνικά.
Ο δρόμος του μικρού Κομνηνού δεν ήταν εύκολος και ανθόσπαρτος καθότι ήταν και μέλος πολυμελούς οικογένειας με εννέα παιδιά, που όμως είχαν το ευτύχημα να έχουν για μητέρα την κ. Παναγιώτα αφού τα ανέθρεψε με ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, αλλά και με απόλυτο σεβασμό για τις αρχές και τις ηθικές αξίες τις Αυστραλιανής κοινωνίας.
Όταν πέθανε ο πατέρας, η μητέρα επωμίσθηκε ολόκληρη την ευθύνη της οικογένειας.
Με τη βοήθεια της οργάνωσης "Legacy" (Οργάνωση στήριξης παιδιών Αυστραλών πολιτών που υπηρέτησαν στις ένοπλες δυνάμεις, και του υπουργείου Στρατιωτικών), απόκτησαν πανεπιστημιακή μόρφωση και έκαναν καριέρα στους τομείς που ο καθένας είχε επιλέξει.
Ο Δρ.
Κομνηνός Μιχαήλ σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας.
Ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές του με τιμητικές διακρίσεις και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο.
Το 1968 πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Κατέλαβε ανώτατα αξιώματα στη δημόσια διοίκηση και στον ακαδημαϊκό χώρο, με αποκορύφωμα την εκλογή του ως πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Αυστραλίας.
Επιτέλεσε τεράστιο κοινωνικό έργο, ως μέλος της Αντικαρκινικού Συμβουλίου Δ. Α., της Λέσχης Ροταριανών Πέρθης, του Ελληνο- αυστραλιανού Επιμελητηρίου, της Ελληνικής Κοινότητας Δυτικής Αυστραλίας και άλλων κοινωνικών και κοινοτικών φορέων.
Η πολύχρονη προσφορά του έχει αναγνωριστεί με τίτλους, μετάλλια και βραβεία από το κράτος, επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς.
Το 1996 τιμήθηκε με το "Member of the Order of Australia" και το 2006 με την ανώτερη τιμή που προσφέρεται από την Αυστραλία, αυτή του "Companion of the Order of Australia".
Ακούραστος συμπαραστάτης τα τελευταία 44 χρόνια είναι η σύζυγός του Ιουλία, επίσης από το Καστελόριζο, με την οποία απέκτησε δυo παιδιά την Παναγιώτα και τον Αγαπητό από τα οποία απέκτησαν τέσσερα εγγόνια.
Ορκίστηκε κυβερνήτης της Δυτικής Αυστραλίας τον Ιανουάριο του 2006. Όσο για τον πρωτοψάλτη, Μιχάλη Κακούλα, τον οποίο τίμησε και αυτός γεννήθηκε στο Καστελόριζο, όπου πήρε και τα πρώτα μαθήματα ψαλτικής.
Έφτασε έφηβος στην Αυστραλία και από το 1926 ψέλνει στην ίδια εκκλησία.
Παράλληλα ασχολήθηκε και με επιχειρήσεις και έχει κάνει σημαντικότατες δωρεές στην ομογένεια της Δυτικής Αυστραλίας και της πρωτεύουσας της, Πέρθης.

Αυστραλία: Παραίτηση υπουργού για μια μερίδα Στρόγκανοφ!! - ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ!


19/2/2009

Την παραίτησή υπέβαλλε ο υφυπουργός Εμπορίου της Αυστραλίας εξαιτίας των παραπόνων του για το σερβίρισμα από το εστιατόριο της Βουλής της Αυστραλίας μικρής μερίδας φαγητού.
Ο υφυπουργός Εμπορίου Τζον Μέρφι, τόλμησε και πήρε το λόγο στη Βουλή της Αυστραλίας προκειμένου να παραπονεθεί ότι το εστιατόριο της βουλής σέρβιρε μικρή μερίδα Στρόγκανοφ στη σύζυγό του. Πριν προλάβει να τελειώσει την ομιλία του, ξέσπασε σάλος μεταξύ των βουλευτών, οι οποίοι τον κατέκριναν για το θράσος του να εκφράσει τέτοιου είδους παράπονο εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ο Τζον Μέρφι στη συνέχεια αναγκάσθηκε να ζητήσει συγνώμη για την «έλλειψη ευαισθησίας», κίνηση όμως που δεν τον έσωσε αφού υποχρεώθηκε να παραιτηθεί, δηλώνοντας ωστόσο ότι παραιτείται αυτοβούλως χωρίς να του το ζητήσει ο πρωθυπουργός

S.O.S. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ (της Χριστιάννας Λούπα)

Το άρθρο αυτό έχει αναρτηθεί και παλιότερα στο Blog
το ξαναδημοσιεύω όμως για καλύτερη κατανόηση της υπόθεσης.



της Χριστιάννας Λούπα

Σ’ έναν πλανήτη δύο ταχυτήτων, σε κάποιες χώρες η ελευθερία του λόγου είναι κακούργημα, ο διαχωρισμός των εξουσιών ανύπαρκτος και η απονομή πραγματικής δικαιοσύνης ανεκπλήρωτο όνειρο στη φαντασία των πιο τολμηρών.

Δυστυχώς, θύμα ενός ολοκληρωτικού και άκαμπτου καθεστώτος έτυχε να πέσει και ο Ελληνοκυπριακής καταγωγής Ομογενής δημοσιογράφος, συγγραφέας και καθηγητής αγγλικής φιλολογίας, Χάρης Νικολαΐδης, από την Αυστραλία, που συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Μπανκόγκ στις 31 Αυγούστου και κρατείται έκτοτε στις χειρότερες φυλακές της Ταϊλάνδης.

Ο Νικολαϊδης κατηγορείται ότι πρόσβαλε τον πρίγκιπα στη νουβέλα του που εξελίσσεται στην Ταϊλάνδη και η οποία τυπώθηκε και κυκλοφόρησε εκεί το 2005, σε εβδομήντα μόλις αντίτυπα, με τίτλο «Verisimilitude» («Αληθοφάνεια») και τον υπότιτλο «Is the truth, truth?».

Γράφει, λοιπόν, σε κάποια σελίδα ο συγγραφέας:

«Από τον βασιλιά Ράμα μέχρι τον Διάδοχο του Θρόνου, η αριστοκρατία ήταν γνωστή για τα ρομαντικά καμώματα και τις κόντρες. Ο Διάδοχος του Θρόνου είχε πολλές συζύγους - ενήλικες και ανήλικες, με μια κλίκα από μαιτρέσες για ψυχαγωγία. Μια από τις τελευταίες συζύγους του, εξορίστηκε με όλη της την οικογένεια και ένα γιο, που απέκτησαν μαζί, για μια απερισκεψία που δεν έγινε γνωστή. Αμέσως παντρεύτηκε άλλη γυναίκα και έγινε πατέρας άλλου παιδιού. Ήταν γνωστό ότι αν ο πρίγκιπας ερωτευόταν με μια από τις ανήλικες συζύγους του και τον πρόδιδε, αυτή και η οικογένεια της θα εξαφανίζονταν με όλα τους τα υπάρχοντα και ό ,τι απέμενε από την ύπαρξή τους για πάντα».

Η αναφορά αυτή θεωρήθηκε «προδοτική και προσβλητική για την πολιτική και κοινωνική ζωή της σύγχρονης Ταϊλάνδης», με αποτέλεσμα να προκληθεί σάλος και να αποσυρθούν τα λίγα βιβλία που κυκλοφορούσαν. Έτσι, τον περασμένο Μάρτιο εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του ομογενή, ο οποίος όμως δεν το γνώριζε. Το πληροφορήθηκε όταν επισκέφθηκε την χώρα, λίγο πριν αναχωρήσει για την Αυστραλία, όταν τον συνέλαβαν στο αεροδρόμιο τον περασμένο Αύγουστο.

Στο μεταξύ, ούτε κατηγορία έχει απαγγελθεί, ούτε η ημερομηνία της δίκης έχει οριστεί, ενώ τρεις αιτήσεις του για αποφυλάκιση έως τη διεξαγωγή της δίκης έχουν απορριφθεί, με το αιτιολογικό ότι μπορεί να δραπετεύσει ή να προβεί στην ίδια αξιόποινη πράξη.

«Μπορεί να περάσουν και μήνες έως ότου απαγγελθούν οι κατηγορίες. Στο μεταξύ οι συνθήκες κράτησής του είναι άθλιες» δήλωσε ο αδελφός του, Φώτης, που τον επισκέφθηκε στην Μπανγκόκ. Κανείς δεν επιτρέπεται να δει τον Χάρη, παρά τις παρεμβάσεις της Αυστραλιανής Πρεσβείας, ενώ στο κελί του είναι στοιβαγμένοι ενενήντα κρατούμενοι, πολλοί από τους οποίους πάσχουν από φυματίωση. Στην αρχή κοιμόταν με μια κουβέρτα στο πάτωμα. Κατόπιν ο αδελφός του κατάφερε, μέσω της Πρεσβείας, να του εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα στρώμα, ενώ στο συγκινητικό γράμμα με λατινικούς χαρακτήρες, που κατάφερε να στείλει στους ηλικιωμένους γονείς του, ο Χάρης – που στο μεταξύ έχει ζητήσει συγγνώμη από τη βασιλική οικογένεια - αναφέρει ότι του κλέβουν το φαγητό και το νερό καθώς και ότι πολλές φορές του πέρασε η ιδέα να αυτοκτονήσει με την προοπτική της 15ετούς κάθειρξης που πιθανότατα θα επισύρει η ποινή του.

Σύμφωνα με την «The Wall Street Journal», εξ άλλου, που αναφέρθηκε εκτενώς στην υπόθεση Νικολαΐδη, αλλά και άλλων, που τους έχουν κατά καιρούς «καταπιεί» τα μπουντρούμια της ασιατικής χώρας, «Ορισμένοι Ταϊλανδοί θεωρούν τον βασιλιά ως θεότητα και κουβαλούν μαζί τους την φωτογραφία του για καλή τύχη».

Καλή και πολλή τύχη, ωστόσο, θα χρειαστεί ο Χάρης για να καταφέρει ποτέ να βγει από τα μεσαιωνικά κάτεργα της Ταϊλάνδης, που θυμίζουν τις φυλακές της γειτονικής μας Τουρκίας και παραπέμπουν σε σκηνές από «Το εξπρές του μεσονυκτίου». Εκτός από τύχη όμως αυτό που προέχει είναι η υποστήριξη και κινητοποίηση όλων μας, όχι μόνο εκείνων που αγαπούν τον άτυχο ομογενή, αλλά και όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων, που απεχθάνονται τον ολοκληρωτισμό.

Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο.
Για να μην επαληθευθούν οι φόβοι του Χάρη, ότι αν ο κόσμος ξεχάσει το θέμα του, θα ξεχαστεί κι ο ίδιος στα μπουντρούμια της Ταϊλάνδης!

Αυστραλία- Διαμαρτυρία νεαρών έξω από αστυνομικό τμήμα για το θάνατο του 15χρονου Αυστραλού - EXPRESS

express.gr

Πηγή: ΑΠΕ 14/12/08-10:24


O θάνατος του 15χρονου μαθητή της Μελβούρνης που έπεσε νεκρός από τις πολυάριθμες σφαίρες τριών αστυνομικών εγείρει πολλά ερωτηματικά για τη νοοτροπία και την εκπαίδευση της αυστραλιανής αστυνομίας και εξακολουθεί να συγκλονίζει την αυστραλιανή κοινή γνώμη.
Η αστυνομία της Μελβούρνης φέρεται να δέχεται θανατικές απειλές μετά το θάνατο του Κάσιντι ενώ νεαροί πραγματοποίησαν διαμαρτυρία έξω από το αστυνομικό τμήμα του Νόρθκοτ και αποδοκίμασαν αστυνομικούς.
Σύμφωνα με εκτενή ρεπορτάζ τοπικών εφημερίδων ο 15χρονος ήταν μέλος της ρατσιστικής οργάνωσης "Στρατιώτες του Σταυρού του Νότου" ("Southern Cross Soldiers").
Η εν λόγω οργάνωση φέρεται να απειλεί τώρα με αντίποινα για το θάνατο του Κάσιντι.
Μηνύματα συμπαράστασης στον στην ιστοσελίδα του στο ΜySpace έχουν αφήσει πολλοί φίλοι του και μέλη της ρατσιστικής οργάνωσης στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε ο νεαρός.

Στην προσωπική σελίδα του Κάσιντι στον τόπο κοινωνικής δικτύωσης ΜySpace, όπου υπάρχουν και σχετικές φωτογραφίες, ο 15χρονος δήλωνε περήφανος που ήταν Αυστραλός: "Αγαπάω την Αυστραλία πάνω απ΄ όλα " έγραφε.
" Παίξε άγρια και αγωνίσου να κερδίσεις " έγραφε αλλού.
Η μητέρα του τα διαψεύδει όλα αυτά.
"Δεν μισούσε τους μετανάστες.
Δεν ανήκε σε φασιστική οργάνωση.
Ένα παιδί ήταν.
Ένα πληγωμένο παιδί.
Και οι φίλοι του ήταν από όλες τις εθνότητες" είπε.
Αναφέρθηκε ακόμα πως ήταν συγκλονισμένος από το γεγονός ότι έχασε πριν ένα χρόνο τον πατέρα του από καρκίνο και όπως λένε φίλοι του έκτοτε δεν συνήλθε ποτέ.
'Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ήθελε να αυτοκτονήσει.
Ακόμα και αν όλα αυτά είναι βάσιμα αποτελεί ανεξήγητο το γεγονός πως τόσοι αστυνομικοί δεν μπόρεσαν να τον μεταπείσουν ή, στην χειρότερη περίπτωση δεν τον τραυμάτισαν.
Έπρεπε να αδειάσουν πάνω του τα πιστόλια τους; Η μάνα του, οι φίλοι του και οι γνωστοί του τον περιγράφουν ως "γλυκό, τρυφερό, ευαίσθητο".

"Ο θάνατός του ήταν τελείως αδικαιολόγητος" δήλωσε η μητέρα του και πρόσθεσε: "Ήταν ένα μικρό, 15χρονο αγόρι, μικροκαμωμένο σε σύγχυση.
Δεν έπρεπε να αδειάσουν πάνω του δέκα σφαίρες τρεις αστυνομικοί" είπε και πρόσθεσε ότι η ίδια μισή ώρα νωρίτερα είχε ενημερώσει την αστυνομία ότι ο γιος της είχε φύγει από το σπίτι σε έξαλλη κατάσταση.
"Ποτέ δεν φανταζόμουν πως η αστυνομία θα τον σκότωνε με δέκα σφαίρες" είπε. Αρκετοί υποστηρίζουν τώρα πως θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εκπαίδευσης της αστυνομίας.
"Είχε κλέψει τα μαχαίρια από ένα κοντινό κατάστημα το πρωί.
Ήταν εκτός εαυτού.
Ωρυόταν και φώναζε" δήλωσε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας της Πολιτείας της Βικτόρια Τιμ Κάρτραϊτ.

Οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι προσπάθησαν να τον εξουδετερώσουν ρίχνοντάς του ειδικό σπρέι από πιπέρι, χωρίς ωστόσο επιτυχία.
Ο 15χρονος φώναζε "σκοτώστε με ή αλλιώς θα σας σκοτώσω εγώ! ".
Ακολούθησαν προειδοποιητικές βολές των αστυνομικών, οι οποίοι μετά άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντάς τον.
Την πληροφορία ότι ο Κάσιντι ήταν σε έξαλλη κατάσταση επιβεβαιώνει και η αυτόπτης μάρτυρας Χάριετ Στιούαρτ, η οποία αναφέρει ότι άκουσε τουλάχιστον " οκτώ πυροβολισμούς " προτού ο νεαρός πέσει νεκρός.
Κατά την αστυνομία, ο Κάσιντι δεν είχε ιστορικό χρήσης ναρκωτικών ή ψυχολογικών προβλημάτων.

Η αστυνομία της Μελβούρνης χαρακτήρισε το συμβάν "απίστευτη τραγωδία", αλλά υπερασπίστηκε τις ενέργειες των αστυνομικών.
"Κανείς δεν είναι ευχαριστημένος όταν πυροβολούνται πολίτες.
Ωστόσο οι άνδρες ενήργησαν σύμφωνα με την εκπαίδευση που έχουν λάβει και πυροβόλησαν όταν αισθάνθηκαν ότι απειλούνται" είπε ο κ. Κάρτραϊτ.
Ο κ. Κάρτράϊτ είπε ότι οι αστυνομικοί εκπαιδεύονται για να πυροβολούν στο κέντρο του σώματος και όχι στα χέρια ή τα πόδια λέγοντας πως "αυτά συμβαίνουν μόνο σε ταινίες".
"Εξάλλου θα αποφανθεί και ο ιατροδικαστής αν ενήργησαν σωστά" κατέληξε.
Η ένωση αστυνομικών της Βικτόρια επανέφερε το ζήτημα του εξοπλισμού των ανδρών με όπλα τέιζερ (taser), τα οποία υποτίθεται ότι ακινητοποιούν υπόπτους χωρίς να τους σκοτώνουν (αν και έχουν σημειωθεί θάνατοι από τη χρήση τους).
Η μάνα του ορκίστηκε να αγωνιστεί για να βγει όλη η αλήθεια και ζητά ανεξάρτητη έρευνα για το επεισόδιο που έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο πάρκο All Nations, πίσω από την κεντρική αγορά του Νόρθκοτ στην Μελβούρνη.

Πιστεύεται επίσης πως όταν έφθασε το ασθενοφόρο η αστυνομία εμπόδισε για λίγα λεπτά τους άνδρες του να πλησιάσουν το θύμα "φοβούμενη πως μπορεί να ήταν οπλισμένο".
Σε λίγα λεπτά το παιδί ξεψύχησε? Ήδη ξεκίνησε ιατροδικαστική έρευνα για να εξακριβωθούν οι πραγματικές συνθήκες του θανάτου του 15χρονου.
Σύμφωνα με τον ομογενή Γιώργο Μαρκόπουλο, που βρέθηκε κοντά στο φονικό θα πρέπει να ρίχθηκαν τουλάχιστον έξι σφαίρες.
Μια μάρτυρας είπε πως ο νεαρός ήταν εξαγριωμένος αλλά ο θάνατός του αδικαιολόγητος.
"Υπήρχαν τόσα περιπολικά και αστυνομικοί.
Θα μπορούσαν να τον αφοπλίσουν" είπε.
Ένας άλλος ομογενής ο Θ. Αφεντουλίδης είπε ότι ο νεαρός καθώς έφευγε κτύπησε το παράθυρο του αυτοκινήτου του με μαχαίρι.
Ο διακεκριμένος νομικός Τζούλιαν Μπέρνσαϊντ, πρώην πρόεδρος της οργάνωσης δικαιωμάτων του πολίτη Liberty Victoria επέκρινε τους χειρισμούς της αστυνομίας.
"Από την μια έχουμε ένα νέο με μαχαίρια που απειλεί και από την άλλη τρεις αστυνομικούς με πιστόλια που τον γαζώνουν.
Νομίζω πως ήταν μια άνιση μάχη και η αντίδραση της αστυνομίας υπερβολική" είπε και πρόσθεσε: "Στη χειρότερη περίπτωση ένας αστυνομικός θα μπορούσε να τραυματίσει το 15χρονο στο πόδι ή στο χέρι.
Τρεις αστυνομικοί να ανοίξουν πυρ σε έναν 15χρονο είναι υπερβολικό" είπε.
Αυστραλοί κληρικοί, νομικοί, ακαδημαϊκοί και φιλανθρωπικές οργανώσεις απαιτούν να διεξαχθεί ανεξάρτητη έρευνα.

Ο δρόμος για την Πρέβελη Μια παραμυθένια ιστορία

της Χριστιάννας Λούπα

Ένα μικρό εκκλησάκι, άσπρο, με κόκκινα κεραμίδια και κατάλευκο σταυρό, στέκει μόνο του πάνω στο λόφο, μέσα σ’ ένα τοπίο ερημικό, άγριο κι αδάμαστο να ατενίζει τα κύματα του Ινδικού Ωκεανού, που σκάνε με μανία στους βράχους. Ένα ορθόδοξο, ελληνικό ξωκκλήσι, πώς βρέθηκε άραγε στο Δυτικό άκρο της Αυστραλίας, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα; Πρόκειται για το εκκλησάκι του Αϊ – Γιάννη του Θεολόγου κι η ιστορία του μοιάζει με παραμύθι.

Όλα ξεκίνησαν αρκετά χρόνια πριν, στον σκοτεινό εφιάλτη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ευρώπη σπάραζε κάτω από τον αγκυλωτό σταυρό κι η μικρή, περήφανη χώρα μας πάλευε με νύχια και με δόντια να αντισταθεί στο ναζισμό. Μια μάχη ξεχωριστή ωστόσο, λυσσαλέα και άνιση, έμελλε να στερήσει πολύτιμο χρόνο από τις σιδερόφρακτες ορδές του Χίτλερ και να στοιχίσει τη ζωή σε αμέτρητους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Η αιματηρή αυτή αναμέτρηση, που επάξια πέρασε στις σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας, ήταν η μάχη της Κρήτης.

Δεν ήταν όμως μόνο οι Κρητικοί που «υποδέχτηκαν» τους Γερμανούς στο νησί. Στο πλευρό τους βρέθηκαν και πολλοί στρατιώτες τόσο από τη Βρετανία, όσο και από τις αποικίες της από την άλλη άκρη της Γης, όπως Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί, πολλοί από τους οποίους δεν ξαναείδαν ποτέ την μακρινή πατρίδα τους.

Βρισκόμαστε λοιπόν στον Μάϊο του 1941. Επικεφαλής των συμμαχικών στρατιωτικών δυνάμεων είναι ο Νεοζηλανδός Μπέρναρντ Φράϊμπουργκ. Οκτώ ελληνικά τάγματα, τρία βρετανικά, δύο νεοζηλανδικά και έξι αυστραλιανά είναι υπό τις διαταγές του. Ανάμεσα στα τελευταία, ένας Αυστραλός από το Perth, ο Geoffrey Edwards. Η μάχη είναι λυσσαλέα. Με ελαφρύ οπλισμό οι σύμμαχοι και αξίνες και μαχαίρια οι Κρητικοί, άντρες, γυναίκες, παιδιά, «πετσοκόβουν» στην κυριολεξία τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές που πέφτουν στο αεροδρόμιο του Μάλεμε. Δώδεκα μέρες κράτησε το μακελειό, που κατέληξε σε Πύρρειο νίκη των Γερμανών, οι οποίοι ωστόσο δεν πρόκειται να ξαναεπιχειρήσουν άλλη επιδρομή από αέρος σε όλο το υπόλοιπο του πολέμου.

Ο Geoff Edwards, μαζί με άλλους συντρόφους του, θα πιαστεί αιχμάλωτος και θα μεταφερθεί σε στρατόπεδο κοντά στη Σούδα. Παρ’ όλα αυτά, σύντομα κατορθώνει να δραπετεύσει μαζί με έναν άλλο συμπολεμιστή του, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα αφού οι Γερμανοί, μανιασμένοι, έχουν κιόλας αρχίσει τα αντίποινα στον πληθυσμό του νησιού, που δεν εννοεί επ’ ουδενί να γονατίσει. Οι δυο δραπέτες ξεκινούν την επικίνδυνη πορεία τους προς τα νότια του νησιού, περνώντας από κακοτράχαλα βουνά και υπομένοντας απίστευτες ταλαιπωρίες.

Μολονότι ο τρόμος βασιλεύει παντού, οι Κρητικοί δεν διστάζουν, με κίνδυνο ζωής, να προσφέρουν τροφή και στέγη στους ταλαίπωρους Αυστραλούς. Στην πορεία ακούν για το Μοναστήρι της Πρέβελης, που προσφέρει καταφύγιο σε πολλούς αποκλεισμένους στρατιώτες, που προσπαθούν να διαφύγουν στη Μέση Ανατολή και κατευθύνονται προς τα εκεί. Καθώς όμως πλησιάζουν, μαθαίνουν πως οι Γερμανοί υποπτεύονται ήδη το Μοναστήρι και το επιτηρούν.

Ο ηγούμενος Αγαθάγγελος Λαγουβάρδας και οι μοναχοί ωστόσο, έχουν βρει άλλο τρόπο να βοηθήσουν. Οργανώνουν τους Αυστραλούς σε ομάδες των είκοσι ατόμων και τους στέλνουν στα γύρω χωριά να κρυφτούν, έως ότου έρθει η κατάλληλη ώρα για να τους φυγαδεύσουν από το νησί. Κάθε ομάδα έχει τον δικό της ντόπιο αρχηγό, που όπως είναι αυτονόητο ριψοκινδυνεύει τη ζωή του, όπως άλλωστε και οι κάτοικοι της περιοχής της Πρέβελης που πρόσφεραν μια απίστευτα γενναιόδωρη φιλοξενία στους δραπέτες.

Αυτή τη φιλοξενία και αυταπάρνηση ορκίστηκε ο Geoff να μην ξεχάσει ποτέ, καθώς μια αυγουστιάτικη νύχτα λίγες εβδομάδες αργότερα επιβιβαζόταν μαζί με άλλους 69 συμπατριώτες του στο βρετανικό υποβρύχιο HMS Thrasher, από την παραπλήσια ακτή της Λίμνης. Μετά από μερικές μέρες, οι Γερμανοί κατέστρεψαν το Μοναστήρι και πολλοί μοναχοί οδηγήθηκαν στις φυλακές των Χανίων.

«Αφήνοντας το νησί», γράφει ο Geoff στο βιβλίο που θα εκδοθεί πολλά χρόνια αργότερα, «Νιώθαμε πολύ πλουσιότεροι σε αισθήματα και αναμνήσεις χάρη στον αδάμαστο κρητικό λαό. Οι Κρήτες απέδειξαν πόσο αληθινοί και έμπιστοι φίλοι είναι, είχαν τόσο λίγα για τους εαυτούς τους, αλλά προσφέρονταν να τα μοιραστούν μαζί μας. Εμείς δεν είχαμε να τους δώσουμε τίποτα, αλλά αυτοί έβαζαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για μας».

Τον όρκο του δεν τον ξέχασε ποτέ ο Geoff, μέχρι το τέλος της ζωής του το 2000. Αντίθετα μάλιστα, πίστευε πως ό,τι έκανε δεν ήταν ποτέ αρκετό για να ξεπληρώσει το χρέος του. Μετά τη λήξη του πολέμου εξ άλλου, οι Αυστραλοί στρατιώτες που είχαν πολεμήσει στην Κρήτη δημιούργησαν έναν Οργανισμό για αποστολή ρούχων και τροφίμων στα χωριά της Πρέβελης. Όσο για τον ήρωά μας, παντρεύτηκε και αγόρασε ένα πανέμορφο παραθαλάσσιο κομμάτι γης, που η άγρια φύση του έμοιαζε καταπληκτικά με την Πρέβελη, στις εκβολές του Margaret River στον Ινδικό Ωκεανό, 280 χιλιόμετρα βόρεια του Perth και δημιούργησε εκεί θέρετρο με το όνομα Prevelly Park.

Τα Χριστούγεννα του 1953, (καλοκαίρι στην Αυστραλία), που πρωτολειτούργησε, δεν είχε παρά λίγα bungalows, αντίσκηνα και τροχόσπιτα. Σιγά σιγά όμως επεκτάθηκε και έγινε παγκόσμια γνωστό, ιδιαίτερα σ’ αυτούς που αγαπούν το surfing, αφού εκεί διεξάγονται κάθε Σεπτέμβριο οι διεθνείς αγώνες ιστιοσανίδας. Τα ονόματα πολλών δρόμων εξ άλλου, ανήκουν σε κάποιους από εκείνους που είχαν βοηθήσει τον Geoff στην Κρήτη, όπως Vatos Way και Papadakis Road. Το 1979 μάλιστα, πάνω στο λόφο, χτίστηκε και το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με το κατάλευκο καμπαναριό του ν’ ατενίζει τον ωκεανό.
Το 1989 ο Geoff Edwards δημοσίευσε το βιβλίο του «Ο δρόμος προς την Πρέβελη», που επανεκδόθηκε το 1992, ενώ τμήμα των εσόδων από τις πωλήσεις πηγαίνει για τη συντήρηση του παρεκκλησίου.

«Και τώρα», είπε συγκινημένος ο Αυστραλός βετεράνος στα εγκαίνια του μικρού ναού, «με το κάτασπρο εκκλησάκι πάνω στο λόφο, θαυμάζοντας τη θέα, από τη μια μεριά του χωριού Πρέβελη της Δυτικής Αυστραλίας και από την άλλη τον Ινδικό Ωκεανό, ας αποτίσουμε φόρο τιμής στον ένδοξο Ελληνικό λαό και ας διαβεβαιώσουμε ότι η θυσία τους δεν ήταν μάταιη και ότι οι ηρωικές τους πράξεις θα μείνουν αιώνιες».

Να είσαι σίγουρος, Geoff, πως το χρέος σου το ξεπλήρωσες και με το παραπάνω!