της Χριστιάννας Λούπα
Κυβέρνηση, ανίκανη να επιβληθεί. ΠΑΣΟΚ τρίβει τα χέρια του. ΣΥΡΙΖΑ και Συνασπισμός τσακώνονται σαν τα κοκόρια. Κουκουλοφόροι δρούν ανενόχλητοι. Έλληνες πολίτες ανυπεράσπιστοι, τραβάνε τα μαλλιά τους. Η Ελλάδα καταρρέει.
Εδώ που φτάσαμε τρία πράγματα μπορούν να συμβούν:
Ο Πρωθυπουργός έχει, σύμφωνα με το Σύνταγμα, τη δυνατότητα:
1. Να ζητήσει την σύγκληση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
2. Να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
3. Να παραιτηθεί και να ζητήσει πρόωρες εκλογές.
Όσον αφορά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τη λεγόμενη κατάσταση πολιορκίας, το άρθρο 48 του Συντάγματος ορίζει τα εξής:
1. Σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης εξαιτίας εξωτερικών κινδύνων ή άμεσης απειλής της εθνικής ασφάλειας, καθώς και αν εκδηλωθεί ένοπλο κίνημα για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος, η Bουλή, με απόφασή της, που λαμβάνεται ύστερα από πρόταση της Kυβέρνησης, θέτει σε εφαρμογή, σε ολόκληρη την Eπικράτεια ή σε τμήμα της, το νόμο για την κατάσταση πολιορκίας, συνιστά εξαιρετικά δικαστήρια και αναστέλλει την ισχύ του συνόλου ή μέρους των διατάξεων των άρθρων 5 παράγραφος 4, 6, 8, 9, 11, 12 παράγραφοι 1 έως και 4, 14, 19, 22 παράγραφος 3, 23, 96 παράγραφος 4 και 97. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας δημοσιεύει την απόφαση της Bουλής.
Mε την απόφαση της Bουλής ορίζεται η διάρκεια ισχύος των επιβαλλόμενων μέτρων, η οποία δεν μπορεί να υπερβεί τις δεκαπέντε ημέρες.
2. … Tο διάταγμα υποβάλλεται από την Kυβέρνηση στη Bουλή για έγκριση μόλις καταστεί δυνατή η σύγκλησή της, ακόμη και αν έληξε η βουλευτική περίοδος ή η Bουλή έχει διαλυθεί, και πάντως μέσα σε δεκαπέντε ημέρες το αργότερο.
3. H διάρκεια των κατά τις προηγούμενες παραγράφους μέτρων μπορεί να παρατείνεται ανά δεκαπενθήμερο μόνο με προηγούμενη απόφαση της Bουλής, η οποία συγκαλείται ακόμη και αν έχει λήξει η βουλευτική περίοδος ή η Bουλή έχει διαλυθεί.
4. …
5. Aφότου αρχίσουν να ισχύουν τα μέτρα των προηγούμενων παραγράφων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση της Kυβέρνησης, μπορεί να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, για να αντιμετωπιστούν επείγουσες ανάγκες ή για να αποκατασταθεί ταχύτερα η λειτουργία των συνταγματικών θεσμών. Oι πράξεις αυτές υποβάλλονται για κύρωση στη Bουλή μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από τη σύγκλησή της σε σύνοδο και παύουν να ισχύουν στο εξής, αν δεν υποβληθούν στη Bουλή μέσα στις παραπάνω προθεσμίες ή δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε δεκαπέντε ημέρες αφότου υποβλήθηκαν.
6. Oι κατά τις παραγράφους 2 και 3 αποφάσεις της Bουλής λαμβάνονται με την πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των βουλευτών και η κατά την παράγραφο 1 απόφαση με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών. H Bουλή
αποφασίζει σε μία μόνο συνεδρίαση.
7. …
Για τη σύσταση «εξαιρετικών δικαστηρίων» επομένως και την αναστολή συγκεκριμένων παραγράφων των άρθρων που αναφέρονται στην παράγραφο 1, απαιτείται η αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 των βουλευτών.
Τα άρθρα αυτά αφορούν την αναστολή βασικών ατομικών ελευθεριών όπως απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, σύλληψη χωρίς δικαστικό ένταλμα, κατάργηση του οικιακού ασύλου, απαγόρευση συναθροίσεων, κατάργηση της ελευθερίας του Τύπου, κατάργηση απορρήτου επιστολών, επίταξη προσωπικής εργασίας, επιστράτευση, κατάργηση συνδικαλιστικής ελευθερίας.
Όλα αυτά βέβαια ακούγονται τρομακτικά με δεδομένο το πρόσφατο παρελθόν της ταλαίπωρης χώρας μας, είναι όμως προφανές ότι ακόμα και αν εφαρμοστεί αυτό το μέτρο ως έσχατη λύση, δεν θα γίνει χρήση όλων των δυνατοτήτων που δίνει το Σύνταγμα, αφού ο πολίτης θα είναι εντελώς απροστάτευτος απέναντι στην κρατική εξουσία. Και τώρα άλλωστε, απροστάτευτος είναι λόγω της κρατικής απουσίας.
Όμως, πόσο μπορεί ο Έλληνας μικρο και μεσοαστός να αντέξει να βλέπει την περιουσία του – που πολλές φορές είναι ό,τι έχει και δεν έχει - να καταστρέφεται και την Αστυνομία να παρακολουθεί αμυνόμενη; Στη Λάρισα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας οι έμποροι πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και καλά έκαναν! Αυτό όμως συνιστά αυτοδικία, που είναι εξ ίσου επικίνδυνη και απαγορεύεται από το Σύνταγμα. Όταν το κράτος αδυνατεί να προστατεύσει τον πολίτη, είναι κι αυτό καταπάτηση του Συντάγματος, αφού το άρθρο 17 ορίζει σαφώς ότι «η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του κράτους».
Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε λοιπόν κι ας ληφθούν δραστικά μέτρα άμεσα, με τον λιγότερο οδυνηρό τρόπο, μήπως και σωθεί κάτι απ’ αυτήν τη χώρα, που με τα ίδια μας τα χέρια στραγγαλίζουμε. Γιατί στο τέλος, ο κόσμος θα ξεσηκωθεί με ρόπαλα και σιδηρολοστούς και θα μπουκάρει στη Βο(υ)λή των τριακοσίων, που μας έφτασαν στο χείλος του γκρεμού.
Παραλίγο, είπαν, οι μολότωφ και οι φωτιές θα έφταναν στη Βο(υ)λή. Κρίμα που δεν έφτασαν! Αρκεί να ήταν μέσα και οι τριακόσιοι «Μαυρογυαλούροι»!
