της Χριστιάννας Λούπα
«Ο αντισημιτισμός είναι προϊόν δικής μας προκατάληψης και ιδεοληψίας. Είναι προϊόν καθυστέρησης, δηλαδή αδυναμίας σύλληψης των σύνθετων και πολύπλοκων πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων. Αδυνατώντας να τα ερμηνεύσουμε και να υποδείξουμε λύσεις, υποδεικνύουμε «ενόχους». Έτσι, άθελά μας αναδεικνύουμε τους Εβραίους ως παντοδύναμους, που είναι σε θέση να σκηνοθετούν και να διαμορφώνουν το ιστορικό γίγνεσθαι», είχε επισημάνει χαρακτηριστικά ο καθηγητής Ψυχιατρικής κύριος Νίκος Τζαβάρας σε ομιλία του, το 2007.
Μετά τα τελευταία γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας ωστόσο, ένα νέο κύμα αντισημιτισμού μοιάζει να κάνει δειλά την εμφάνισή του, θυμίζοντας φρικιαστικές στιγμές της δεκαετίας του ’30, που η ανθρωπότητα επί πολλά χρόνια προσπαθούσε να εξορκίσει.
Στη Γαλλία, έγιναν αλλεπάλληλες επιθέσεις με μολότοφ εναντίον συναγωγών σε διάφορες πόλεις, ομάδα νεαρών επιτέθηκε σε Εβραία μαθήτρια, ενώ παρουσιάστηκαν και πάρα πολλά κρούσματα λεκτικών επιθέσεων.
Στην Τουρκία, η εφημερίδα Vakit, φιλοξένησε άρθρο με τίτλο «Εβραίος = Τρομοκράτης», ενώ, ξενοδοχεία στην Αττάλεια, με πινακίδες ανακοινώνουν ότι δεν δέχονται Ισραηλινούς, φέρνοντας στη μνήμη τη μαζική αντισημιτική παράκρουση στη Γερμανία των παραμονών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Νύχτα των Κρυστάλλων, τον Νοέμβριο του 1938.
Παράλληλα, εξαιρετικά ανησυχητικό και ύποπτο γεγονός συνιστά η επανέκδοση ναζιστικών εφημερίδων της χιτλερικής περιόδου στη Γερμανία. Μολονότι την πρωτοβουλία ανέλαβε Βρετανός εκδότης και τα κείμενα σχολιάζονται από ιστορικούς, σίγουρα η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία και η επιλογή της στιγμής ολότελα άκαιρη.
Ο αντισημιτισμός είναι μια γάγγραινα που καιροφυλακτεί πάντα στην Ευρώπη και που βρίσκεται πάντα σε λανθάνουσα μορφή. Μοιάζει με θεριό που βρίσκεται σε λήθαργο κι ανά πάσα στιγμή θα ξυπνήσει και θα σπείρει τον τρόμο.
Στα βιβλιοπωλεία της κεντρικής πλατείας Μαϊντάν, στο Κίεβο, μπορεί να βρει κανείς αντισημιτικά βιβλία όπως «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» και «Οι Εβραίοι στην Ουκρανία», έργο φιλοναζί ιστορικών, που καταγγέλλουν ότι η Σοβιετική Ενωση ήταν μια «εβραϊκή δικτατορία». Στο Κίεβο εδρεύει και το αντισημιτικό, πανεπιστημιακό δίκτυο MAUP, ενώ στο Λβοφ σημειώθηκαν την τελευταία χρονιά κρούσματα βανδαλισμών εναντίον συναγωγών και εβραϊκών μνημείων. (Η Καθημερινή 6/9/2008, Η έξαρση του αντισημιτισμού). Κι όλα αυτά βέβαια πριν τη στρατιωτική επιχείρηση των Ισραηλινών στη Γάζα.
Κάθε υγιής νους καταδικάζει τα τελευταία γεγονότα στη διακεκαυμένη ζώνη και ανατριχιάζει πραγματικά βλέποντας τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των πληγωμένων Παλαιστινίων αμάχων και των σκοτωμένων παιδιών. Δεν υπάρχει σκεπτόμενος άνθρωπος που να μη νοιώθει αγανάκτηση με τις ενέργειες του Ισραήλ. Ενώσεις Ισραηλινών διανοουμένων και επιστημόνων απ’ όλο τον κόσμο εξ άλλου, καταδίκασαν την επίθεση χωρίς δεύτερη σκέψη.
Προσοχή, όμως! Οι ισραηλινοί έκαναν ό,τι ακριβώς έκανε κατ’ επανάληψη η Αμερική στο Ιράκ, στο Βιετνάμ, το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, οι Σέρβοι κατά τη φοβερή σφαγή της Σρεμπρένιτσα, οι Σοβιετικοί στο Τόμσκ, οι Βρετανοί στον πόλεμο των Μπόερς, οι Τούρκοι στο όνομα της εθνοκάθαρσης και… τι να πρωτοθυμηθεί κανείς!
Κάποια ερωτήματα ωστόσο,περιμένουν απάντηση: Έχουν τελικά τίποτα οι λαοί να χωρίσουν; Έχει τόση σημασία ένα κομμάτι γης μπροστά στις ανθρώπινες ζωές; Ποια βαριά κατάρα κουβαλά το ανθρώπινο είδος και δεν μπορεί να συμβιώσει ειρηνικά, χωρίς πολέμους, σύνορα, ιδεοληψίες, μισαλλοδοξίες και όλους τους «-ισμούς»;
Πριν βιαστείτε να με κατηγορήσετε ως Δον Κιχώτη, που τα έβαλε με τους ανεμόμυλους, σκεφτείτε ένα πράγμα: και οι ιδεολογίες ακόμα είναι υποκινούμενες από υψηλά συμφέροντα και οι μεγάλες ιδέες και τα ιδανικά παραμένουν ανενεργά χωρίς την ανθρώπινη ζωή, το υπέρτατο αγαθό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου