ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΦΑΛΑΚΡΟ ΒΟΥΝΟ - MOUSSORGSKY (VIDEO)

Η Χαμάς... δοξάζει τον Ερντογάν και τον συγκρίνει με τον Μωάμεθ τον Πορθητή - in.gr

Πόστερ του Ερντογάν δίπλα σε αυτά του ηγέτη της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ κρατούν Παλαιστίνιοι στη Γάζα

30/1/2009

Πόλη της Γάζας

Μετά την υποδοχή ήρωα που επιφύλαξαν χιλάδες Τούρκοι στον... «κατακτητή του Νταβός», η Χαμάς διοργάνωσε μαζική διαδήλωση στη Γάζα φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν. «Να είσα δοξασμένος» λέει το ριζοσπαστικό κίνημα και συγκρίνει τον Τούρκο πρωθυπουργό με τον Μωάμεθ τον Πορθητή...

Κατά τη διάρκεια μαζικής διαδήλωσης στη Λωρίδα της Γάζας, ο Χαλίλ αλ-Χάγια, ηγετικό στέλεχος της Χαμάς, χαιρέτισε τη στάση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, συγκρίνοντάς τον με τον Μωάμεθ τον Πορθητή.

«Ο παλαιστινιακός λαός, η αντίσταση και η Χαμάς σε χαιρετούν Ερντογάν. Να είσαι δοξασμένος. Είμαστε στο πλάι σου, στο πλάι της Τουρκίας, από τη νικηφόρα Γάζα» είπε ενώπιον εκατοντάδων ατόμων που είχαν συγκεντρωθεί στον περίβολο του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου που έχει καταστραφεί από την ισραηλινή επίθεση.

Ο Ερντογάν «είπε την αλήθεια δοξάζοντας τη Δικαιοσύνη, την ελευθερία και τον παλαιστινιακό λαό» προσέθεσε ο Χαλίλ αλ-Χάγια, στην πρώτη δημόσια εμφάνισή του μετά τον τερματισμό των ισραηλινών επιχειρήσεων στη Γάζα.

«Μας θυμίζεις τους ένδοξους Οθωμανούς προγόνους σου» τόνισε, αναφερόμενος στο σουλτάνο Μωάμεθ Β' που άλωσε την Κωνσταντινούπολη το 1453.

Νωρίτερα, σε επίσημη ανακοίνωσή της η Χαμάς χαιρέτισε «τη θαρραλέα στάση του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος υπερασπίστηκε ευθέως τα θύματα του εγκληματικού σιωνιστικού πολέμου απέναντι στον σιωνιστή Σιμόν Πέρες».

«Θεωρούμε την αποχώρησή του από την αίθουσα ως έκφραση υποστήριξης στα θύματα του ολοκαυτώματος που διέπραξαν οι σιωνιστές» είπε ο Φαουζί Μπαρχούμ.

Αλλά και στο Λίβανο η στάση του Ερντογάν στο Νταβός χαιρετίστηκε με θέρμη τόσο από την πλειοψηφία, όσο και από τη μειοψηφία.

«Είμαστε υπερήφανοι για εσάς και για την Τουρκία» δήλωσε ο Ουαλίντ Τζουμπλάτ, εκ των ηγετών της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, σε τηλεγράφημα που απέστειλε στον Τούρκο πρωθυπουργό.

Η εφημερίδα Ας-Σαφίρ, που πρόσκειται στη Χεζμπολάχ, γράφει στην πρώτη σελίδα της ότι «ο Ερντογάν απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι πιο Αραβας και πιο φιλάνθρωπος από τους περισσότερους Αραβες ηγέτες, ρίχνοντας τη μεγαλύτερη βόμβα στην ιστορία των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων».

Παράλληλα, χαρακτήρισε «σκανδαλώδη» τη στάση του γενικού γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα. «Αντί να φύγει όπως ο Ερντογάν, ο Μούσα, που εκπροσωπεί επισήμως όλους τους Αραβες, επέστρεψε στη θέση του αφού έσφιξε το χέρι του Τούρκου πρωθυπουργού. Το γεγονός ότι ο Μούσα κάθισε δίπλα στον Ισραηλινό πρόεδρο εγείρει ερωτήματα» λέει η εφημερίδα.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

ΚΥΠΡΟΣ: ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΟΗΤΩΝ - ΑΠΟ ΤΟ DIASPORA GRECQUE

http://diaspora-grecque.com/modules/altern8news/article.php?storyid=1479


ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΟΗΤΩΝ

Μετά από τις δηλώσεις του Τούρκου ηθοποιού, Αττίλα Ολγκάτς, ότι εκτέλεσε Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους το 1974 άρχισε το θέμα αυτό στην Κύπρο να παίρνει μεγάλες διαστάσεις και να μιλάνε για ομαδικούς τάφους
Λάβαμε ένα μήνυμα που υπέγραφε Έφεδρος Αξιωματικός

Τζαβέλλας Κώστας
Έφεδρος Αξιωματικός
Αιχμάλωτος 74


ΟΜΑΔΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΟΗΤΩΝ

Θαυμάστε δήλωση του εκπροσώπου του τρομοκράτη Ταλάτ:
Θέμα : Αγνοούμενοι σε κατοχικά στρατόπεδα

Το θέμα της αναζήτησης αγνοουμένων σε στρατόπεδα του κατοχικού στρατού ηγέρθη από τον Πρόεδρο Χριστόφια στον Τ/κ ηγέτη Ταλάτ. Ο Ταλάτ απάντησε πως το θέμα δεν πρέπει να πολιτικοποιείται και ότι εκταφές σε στρατόπεδα θα πραγματοποιηθούν «όταν έρθει ο καιρός τους».

Δηλαδή όταν θα αποφασίσει ο Αλής θα έχουν εξαφανισθεί και τα κόκκαλα των αγνοουμένων έτσι δεν θα υπάρχει καμιά μαρτυρία για τα αποτρόπαια εγκλήματα των τούρκων της ανατολίας και των τούρκων της Κύπρου.
Η Χαραυγή γράφει δήλωση τούρκου στρατιώτη ότι έδινε νερό από το παγούρι του σε ελληνοκύπριους αιχμάλωτους. Εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι από το Δίκωμο.
Ένα είναι το σίγουρο ότι ποτές εμείς αι αιχμάλωτοι είδαμε το νερό τοω τούρκων στρατιωτών από τα βρωμισμένα παγούρια τους.
Ο διοικητής των φυλακών στα Άδανα λίγο προτού μας μεταφέρουν στην πλατεία Αδάνων για να μας μεταφέρουν με το τραίνο στην Αμάσεια μας είπε επι λέξει «Σήμερα 450 από εσάς θα πάτε αλλού, αλλά για μας είναι προτιμότερο να διαθέσουμε μια σφαίρα για υον καθένα σας παρα να σας ταίζομε». Εγώ τότες αυθόρμητα πετάχτηκα πάνω και του είπα ότι δεν ήξερα ότι τα βραστά βαζάνια είναι πιο ακριβά από τις σφαίρες και τότες έγινε χαμός και άρχισε να με κλωτσάει με τόσο μένος που πόνεσε και ο ίδιος τα πόδια του.
Στην πλατεία Αδάνων λίγο προτού μας βάλουν σένα τρισάθλιο τραίνο μας πετούσαν μέχρι και τις γλάστρες οι τουρκάλες ,μάλιστα οι τουρκάλες, από το τριώροφο κτίριο του σταθμού των τραίνων ,να αφήσομε τον όχλο που μέχρι και τα βρακοπαντέλονα τους τα κατέβαζαν για να θαυμάσουμε το σουννέττιν τους.

Ψάξετε στην τουρκική τηλεόραση να βρείτε τις ταινίες γιανα δείτε τι έγινε στο Τοκάτ και Σιβάς που μας περίμεναν πριν από τις φυλακές της Αμάσειας , χιλιάδες για να μας σφάξουν με κάτι πελώρια μαχαίρια όπως έσφαξαν οι τούρκοι της Κύπρου το 59 τους Κοντεμενιώτες στο Κιόνελι .Μέχρι και οι τουρκάλες της περιοχής κρατούσαν τσεκούρια.Οι εφημερίδες της τότε εποχής στην τουρκία έκαναν εκτενή αναφορά για τα επεισόδια στο Τολάτ και Σιβάς . Η Χαραυγή και το ΑΚΕΛ όμως αγρόν αγόρασαν.

Ο λοχίας της αστυνομίας μ. Σταύρος Κυπριανού θείος μου στις 24/25 Ιουλίου βρισκόταν στον Άγιο Επίκτητο και δοκίμασε να μεταβεί περπατητές στο σπίτι του στην Κερύνεια για να πάρει ορισμένα πράγματα από το σπίτι του.
Έξω από το χωριό Καζάφανι συνελήφθηκε από τούρκους στρατιώτες. Επειδή γνώριζε πολύ καλά τα τούρκικα και επειδή για καλή του τύχη εκεί είχε και δυο ,τρεις τούρκους από το Καζλαφανι τους έπεισε και τον άφησαν ελεύθερο. Όμως πρόλαβε και είδε κάτω από μια χαρουπιά γύρω στα δεκαπέντε άτομα δεμένα. Αναγνώρισε σχεδόν όλους τους Κερυνειώτες που ήταν εκει δεμένοι και όπως μου ανάφερε ο ένας του φώναξε με τρεμάμενη φωνή δυο λέξεις μόνο «θκιέ Σταυρή ….» αλλά οι τούρκοι τον έδιωξαν και έφυγε προς τον Άγιο Επίκτητο πάλι. Όπως μου είπε μετά την απελευθέρωση μου από τις φυλακές της τουρκίας συνεχώς άκουε εκείνες τις δυο τρεμάμενς και παραπονεμένες λέξεις .
Είναι γνωστό ότι πριν από λίγους μήνες βρέθηκε ομαδικός τάφος έξω από το κατεχόμενο Καζάφανι και έγιναν ταυτοποιήσεις. Σε εκείνο τον τάφο βρεθηκαν όσοι μου είχε αναφέρει ότι ήσαν δεμενοι κάτω από την χαρουπιά.
Ακόμη ένας ομαδικός τάφος με εκτελεσθέντες Ελληνοκύπριους εν ψυχρώ από τους εισβολείς και τουρκοκύπριους χασάπηδες.

Τα αδέλφια Γερμανοί 14 ετών ο ένας ,ο Γιώργος Νικολάου, ο θεολόγος Τάκης Κάιζερ και τόσοι άλλοι Κερυνειώτε που συνελήφθηκαν μέρες μετά την κατάληψη της Κερύνειας τι έγιναν κύριοι τουρκοκύπριοι της Κερύνειας που εσείς τους συλλάβετε γιατί εσείς τους γνωρίζατε και όχι ο στρατός εισβολής;

Κατά τα άλλα κατά το ΑΚΕΛ και την Χαραυγή όλα καλά και ωραία.


Τζαβέλλας Κώστας
Έφεδρος Αξιωματικός
Αιχμάλωτος 74

MAJOR CLASH BETWEEN TAYYIP ERDOGAN AND SHIMON PERES - HURRIYET

Hurriyet Daily News Online, 30 January 2009

Turkish PM storms out of Davos' Gaza session, slams moderator

Turkish Prime Minister Tayyip Erdogan stormed out of a heated debate on the Gaza war with Israel's President Shimon Peres at the Davos forum on Thursday. (UPDATED)

Erdogan said at a press conference after the incident that his reaction targeted the moderator who, he said, did not give him the floor to speak.

"My reaction here was towards the moderator. Such moderation will cast a shadow over peace efforts," Erdogan told reporters, adding the moderator gave each speaker around 12-15 minutes to speak but he allowed Peres to talk for 25 minutes.

Turkey harshly criticized Israel over its Gaza operation which left more than 1,300 people dead. The relations between Turkey and Israel, two countries who have close diplomatic and military ties, have been strained, experts say.

"I did not target at all in any way the Israeli people, President Peres or the Jewish people. On the contrary, during the panels I attended both at lunch and tonight, I specifically stressed that anti-Semitism is a crime against humanity," Erdogan added in the press conference.

The Secretary-General of the United Nations Ban Ki-Moon and the General Secretary of Arap League Amr Moussa had joined Erdogan and Peres in the session which was moderated by Washington Post columnist David Ignatius.


"DON'T THINK I WILL COME BACK"

"I do not think I will be coming back to Davos after this because you do not let me speak," Erdogan shouted before marching off the stage in front of the attendance and the audience.

During the joint press conference with the chairman of World Economic Forum Klaus Schwab, Erdogan said he will discuss the issue with Schwab when asked whether he will attend the future WEF meetings.

Although Peres has raised his voice during the session and targeted directly the Turkish Prime Minister, he did not raise his voice because of his respect, Erdogan said.


SESSION DISCUSSION

Erdogan criticized the audience for applauding Peres’s emotional defense of Israel's war in Gaza, before the moderator, insisted that the debate had gone overtime.

Erdogan said Israel had carried out "barbarian" actions in Gaza. "I find it very sad that people applaud what you have said because you know how to kill people," shouted Erdogan before he left. There was more applause when he left the stage.

Peres, a veteran Israeli statesman who won the Nobel Peace Prize in 1994 for his efforts to reconcile with Yasser Arafat's Palestine Liberation Organization, had told the audience that Israel had been forced into the offensive against Hamas by thousands of rockets and mortars fired into Israel.

"The tragedy of Gaza is not Israel, it is Hamas," said Peres. "They created a dictatorship. A very dangerous one."

Ban, Erdogan, Moussa and Peres had all been sitting alongside each other for the debate.

All gave long impassioned statements on the conflict which left more than 1,300 Palestinians dead and widespread destruction in Gaza.

The U.N. secretary general had called on Israel to end its blockade of Gaza, again condemned the Israeli bombing of a U.N. base in the territory, and called for Hamas to end its violence for renewed Arab efforts to bring together divided Palestinian groups.

Moussa, who also strongly attacked Israel, said after the debate that Erdogan should have been given more time as "people are very emotional" when discussing the Middle East.

Παλιά διαφήμιση τσιγάρων Salem - Old commercial Salem cigarettes (VIDEO)

Συμφωνία αρ.40 - W.A. Mozart - N. Harnoncourt - Wiener Philarmoniker - Tokyo 2006

Λογοτεχνία και φυλακή - της Μαρίας Μαρκαντωνάτου - εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

15/7/2007

Το έγκλημα και η τιμωρία του αποτελούσαν ανέκαθεν λογοτεχνικά θέματα. Πώς αναπαρίστανται το έγκλημα και ο σωφρονιστικός θεσμός της φυλακής στη λογοτεχνία; Προφανώς στο ερώτημα δεν δύναται να δοθεί μια καθολική ή διιστορική απάντηση. Το λογοτεχνικό έργο, ως προϊόν των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών που το δημιούργησαν, βρίσκεται σε διάλογο με αυτές, τις αντανακλά, τις αναπλάθει και τις ξεπερνά.

Κείμενο Μαρία Β. Μαρκαντωνάτου

Ένα από τα κυριότερα έργα της λογοτεχνίας της φυλακής είναι το «Έγκλημα και τιμωρία» (1866) του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι (1821-1881), μια φιλοσοφική πραγματεία πάνω στο έγκλημα. Ίσως κανένας άλλος λογοτέχνης δεν φώτισε τόσες πολλές γωνιές του αβυσσαλέου κόσμου του εγκλήματος και δεν εμβάθυνε τόσο πολύ στην ψυχή του εγκληματία, με αυτόν τον ανθρωπιστικό τρόπο του Ντοστογιέφσκι. Η διασαλευμένη ισορροπία του Ρασκόλνικοφ βρίσκει τη λύση της στη θρησκευτική αναζήτηση, μια λύση που συνάδει με την αποστροφή του Ντοστογιέφσκι για το επερχόμενο ρασιοναλιστικό πνεύμα, το βεμπερικό «ξεμάγεμα του κόσμου». Ο άνθρωπος του Ντοστογιέφσκι είναι το θύμα της απαξίωσης του Θεού, της ηθικής απογύμνωσης που προκλήθηκε απʼ τον «θάνατο του Θεού» και του ορθολογισμού που αρχίζει να εγκαθίσταται.

Για τη συμμετοχή του στην ομάδα Πετρασέβσκι ενάντια στον τσάρο Νικόλαο Αʼ ο Ντοστογιέφσκι καταδικάστηκε το 1849 σε θάνατο. Ο τσάρος ματαίωσε στη συνέχεια την καταδίκη του και του επιβλήθηκε η ποινή των τεσσάρων ετών στα κάτεργα Ομσκ της Σιβηρίας, απʼ όπου αποφυλακίστηκε το 1854. Στα έκτοτε έργα του ο Ντοστογιέφσκι διατύπωσε στοχασμούς σχετικά με την αποτυχία των φυλακών να «αναμορφώσουν» τον έγκλειστο.

Το έγκλημα έχει στον Ντοστογιέφσκι και την έννοια της ιστορικά καινοτόμου συμπεριφοράς. Με την τιμωρία εκείνου που ορίζεται ως έγκλημα καταστέλλεται ταυτόχρονα και η διαφορετικότητα των νεοτερικών συμπεριφορών. Στον κλασικό διάλογο του Ρασκόλνικοφ με τον ανακριτή Πορφύρη Πέτροβιτς, ο Ρασκόλνικοφ προσπαθεί να διασαφηνίσει εκείνο που σε ένα άρθρο του ονόμασε «ηθικό δικαίωμα στο έγκλημα». Ο Πέτροβιτς τον κατηγορεί πως δικαιολογεί το έγκλημα και ο Ρασκόλνικοφ απαντά:

«Οι άνθρωποι μπορούν να διαιρεθούν γενικά, σύμφωνα με την ιδιοσυστασία της ίδιας τους της φύσης, σε δυο κατηγορίες: στη μια, την κατώτερη (συνηθισμένα άτομα) ή ακόμα στο κοπάδι, που το μόνο τους λειτούργημα είναι να αναπαράγει άτομα όμοια μεταξύ τους, και στους άλλους, τους αληθινούς ανθρώπους, που απολαμβάνουν το δώρο να κάνουν έτσι, ώστε νʼ αντηχήσει στον περίγυρό τους καινούργιος λόγος... Η πρώτη κατηγορία, δηλαδή το κοπάδι, αποτελείται από συντηρητικούς, συνετούς ανθρώπους που ζουν μέσα στην υπακοή, και που λατρεύουν την υπακοή... Στη δεύτερη κατηγορία: όσοι παραβιάζουν το νόμο, είναι αυτοί που γκρεμίζουν ακολουθώντας τη δική τους κλίση... Αν οι ανακαλύψεις του Κέπλερ και του Νεύτωνα δεν μπορούσαν, εξαιτίας ορισμένων συμπτώσεων, να φτάσουν ως την ανθρωπότητα, παρά μόνο μέσα απʼ τη θυσία μιας ή εκατό ανθρώπινων ζωών, ή και περισσότερων αν θέλετε, που θα στέκονταν εμπόδιο, ο Νεύτων θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα, ή ακόμα και το καθήκον να καταργήσει αυτά τα εμπόδια...» (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Έγκλημα και τιμωρία», μετ. Έλλη Αλεξίου, Βιβλιοθήκη για Όλους, 1979, σελ. 334).

Ο Ρασκόλνικοφ θεωρεί πως η κοινωνία συμμορφώνεται σε νόρμες και νόμους που δεν διαρρηγνύονται παρά απʼ τα «εξαιρετικά» πνεύματα που επιδιώκουν την αλλαγή της. Καθώς δεν υπάρχει τιμωρία χωρίς νόμο (nulla poena sine lege), ο νόμος προϋπάρχει του εγκλήματος. Έτσι, η δημιουργία νέων προτύπων, κανόνων και αξιών, προϋποθέτει τη ρήξη με τον νόμο και το πέρασμα στην «εγκληματική» συμπεριφορά. Όπως υποστηρίζει ο Αλέξανδρος Χρύσης, το ηθικό δικαίωμα στο έγκλημα που περιγράφει ο Ρασκόλνικοφ αντανακλά τη χεγκελιανή θεώρηση για τον ρόλο των μεγάλων ανδρών στην ιστορία. Εν συνεχεία, όμως, μέσα από τις αντιρρήσεις του Πέτροβιτς, η χεγκελιανή θέση ανασκευάζεται (Αλέξανδρος Χρύσης, «Έγκλημα και ιστορία: Από τη φιλοσοφία του Ντοστογιέφσκη στην πράξη του Ρασκόλνικοφ», στο A. Κουκουτσάκη (επιμ.), «Εικόνες εγκλήματος», Πλέθρον, 1999).

Η σύνδεση του εγκλήματος με την ιστορία και με την ιδέα της κοινωνικής αλλαγής μέσω της διάσπασης των κανόνων και την αδιάπτωτη αναζήτηση του διαφορετικού λόγου είναι μονάχα μία από τις όψεις του έργου του Ντοστογιέφσκι. Το έγκλημα έχει στον Ντοστογιέφσκι έναν βαθύ, εσωτερικό και απελευθερωτικό συμβολισμό. Είναι μια απελπισμένη κίνηση προς την έξω κοινωνία και μια απόπειρα αυτοπραγμάτωσης.

«Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιγκ»

Όπως ο Ντοστογιέφσκι, έτσι και ο Όσκαρ Γουάιλντ (1854-1900) επανεξέτασε τις φιλοσοφικές του πίστεις όταν φυλακίστηκε το 1897 στο Ρέντιγκ για την ομοφυλοφιλική του συμπεριφορά, ύστερα από σκάνδαλο με τον πατέρα του λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας. Στη φυλακή έγραψε, εκτός από το «De profundis», ένα γράμμα στον Ντάγκλας και τους έξοχους στίχους της «Μπαλάντας της φυλακής του Ρέντιγκ». Η γνωριμία του με τη βαρβαρότητα της φυλακής ώθησε τον αισθητιστή Γουάιλντ στην κοινωνική απομόνωση ακόμα και μετά την αποφυλάκισή του. Η ανακάλυψη της δυστυχίας στιγμάτισε την υψηλή τέχνη του Γουάιλντ. Εκφραστής του lʼ art pour lʼart, ζούσε σαν αστός, απολαμβάνοντας εκλεπτυσμένες απολαύσεις μέσα σε κοσμικά σαλόνια και ποιητικές βραδιές. «Η πλάνη μου», γράφει στο «De profundis», «ήταν ότι καθόμουν στο ηλιόλουστο κομμάτι του κήπου κι απέφευγα τη σκοτεινή και σκιερή πλευρά του» (Όσκαρ Γουάιλντ, «De profundis», Γκοβόστης, 1990, σελ. 112).

Το πολιτικό έγκλημα

Ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1918-) αποκήρυξε τον μαρξισμό, όταν εξορίστηκε το 1950 από το σταλινικό καθεστώς στο Καζακστάν. Στο βραβευμένο με Νόμπελ βιβλίο του «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», που εκδόθηκε το 1973, περιγράφει την προσωπική του εμπειρία αλλά και την εμπειρία πολλών άλλων κρατουμένων κατά τη σταλινική περίοδο. Η κριτική του στην ασύδοτη ποινική και κολαστική εξουσία του κόμματος ήταν τόσο δριμεία, ώστε ο ιστορικός Έρικ Χόμπσμπαουμ τον περιέγραψε ως «το σημαντικότερο καλλιτεχνικό μέσο αντίστασης στο σταλινισμό» (Eric Hobsbawm, «Η εποχή των άκρων», Θεμέλιο, 1999, σελ. 512). Ομοίως και ο Τζορτζ Όργουελ (1903-1950) με το «1984», που εκδόθηκε το 1949, κατήγγειλε τον σταλινισμό και τις μεθόδους του «Μεγάλου Αδελφού». Στο «Υπουργείο Αγάπης», οι κρατούμενοι και ειδικά αυτοί του Κόμματος βιώνουν «βασανιστήρια, παραισθησιογόνα, την καταγραφή των αντιδράσεων του νευρικού συστήματος από ευαίσθητα όργανα, βαθμιαία ελάττωση της αντίστασης από αϋπνία, απομόνωση και εξαντλητική ανάκριση».

Πολιτικός κρατούμενος υπήρξε και ο Χόρχε Σεμπρούν (1923-). Στο «Τι ωραία Κυριακή» αφηγείται την εμπειρία από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, όπου βρέθηκε το 1943. Επίσης, στο μυθιστόρημά του «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ» σκιαγραφούνται σκηνές αποκλεισμού των πολιτικών κρατουμένων από τους ποινικούς, όπως η σκηνή με τον «τροτσκιστή φοιτητή Κ.», που έχει φυλακιστεί για την επαναστατική του δράση στη ναζιστική Γερμανία και λοιδορείται από τους ποινικούς κρατούμενους μέχρι να κερδίσει την εύνοιά τους.

Μαρτυρίες απʼ τη φυλακή συναντώνται και στην ελληνική λογοτεχνία. Χαρακτηριστικό το «Νούμερο 31328» (1931) του Ηλία Βενέζη (1904-1973), όπου περιγράφει το χρονικό της φυλάκισής του στα «εργατικά τάγματα» της Ανατολής, απʼ όπου επέζησε μαζί με άλλους 22, απʼ τους περίπου 3.000 που είχαν φυλακιστεί. O ήρωας, κλεισμένος μέσα στο κελί, παρακολουθεί να χτυπούν τη μητέρα του, ανήμπορος να αντιδράσει. Η ίδια σχεδόν σκηνή εκτυλίσσεται και στη «Βάρδια» (1954) του Νίκου Καββαδία (1910-1975), όπου ο φυλακισμένος ήρωας απʼ το μικρό παράθυρο του κελιού κοιτάζει τη μητέρα του να σκοτώνεται. Το ντοκουμέντο «Γιούρα - Ματωμένη Βίβλος» (1984) αποτελεί συλλογή 4.000 σημειωμάτων των πολιτικών κρατούμενων, οι οποίοι περιγράφουν τις εμπειρίες τους από την εξορία, απʼ το 1947 ως το 1950. Ακόμη, ο Γιάννης Πετρόπουλος με τους «Γδάρτες ονείρων» και ο Χρόνης Μίσσιος με το «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς!» συνέδραμαν με αξιομνημόνευτες μαρτυρίες για τη φυλακή, αντλώντας απʼ τα προσωπικά τους βιώματα.

Η ταυτότητα του «Ξένου»

Ο «Ξένος» (1942) του Αλμπέρ Καμί (1913-1960) αποτελεί ένα απʼ τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας της φυλακής. Η γλώσσα του βιβλίου είναι κοφτή και απότομη. Ο Μερσό, ένας αδιάφορος υπάλληλος στο Αλγέρι, χωρίς κοινωνική ζωή, ζει μια ζωή γεμάτη από ασήμαντα δρώμενα. Αίφνης, πεθαίνει η μητέρα του, με την οποία είχε μια συμπλεγματική σχέση. Ο Μερσό, μετά τον θάνατο της μητέρας του, δεν δείχνει κανένα ίχνος πόνου και δεν εκφράζει κανένα πένθος. Κατόπιν, ο Μερσό σκοτώνει έναν Άραβα, φυλακίζεται και εκτελείται. Η φυλακή περιγράφεται χωρίς φραστικές υπερβολές και συναισθηματικές εντάσεις, ενώ ο σωφρονισμός αναπαρίσταται στο πρόσωπο του ιερέα, που θέλει να μυήσει τον Μερσό στη θρησκεία και να «σώσει» την ψυχή του, και σʼ αυτό του δικαστή, που εξευτελίζει τον Μερσό στη διάρκεια της δίκης. Ο Αλφρέντο Βέρντε θεωρεί πως ο Μερσό δολοφονεί τον Άραβα επειδή είναι ανίκανος να επεξεργαστεί το πένθος για τον θάνατο της μητέρας του, επειδή είναι ανίκανος να εξωτερικεύσει με άλλο τρόπο τη θλίψη για την απώλειά της, τις τύψεις που την άφησε να πεθάνει στο γηροκομείο και την απωθημένη επιθετικότητά του (Alfredo Verde, “The Innocent Murderer: Crime, Trial and Punishment in Albert Camusʼ ʽThe Outsiderʼ”, στο “Images of Crime: Representations of Crime and the Criminal in Science, the Arts and the Media”, Albrecht, Hans-Jörg, Koukoutsaki Afroditi, Serassis Telemach (eds.), Iuscrim Editions, Freiburg 2001). Πρόκειται για μια ψυχαναλυτική-φροϊδική ανάγνωση του «Ξένου».

Ορθότερη όμως φαίνεται η άποψη του Γιώργου Νικολόπουλου, ο οποίος ασκεί κριτική στην «κλινική εγκληματολογία» του Βέρντε και θεωρεί ότι το έργο αποτελεί λογοτεχνική παράφραση του δοκιμίου του Καμί «Ο μύθος του Σίσυφου» και της έννοιας του «παραλόγου» που ο Καμί εξετάζει εκεί (Γιώργος Νικολόπουλος, «Για ένα διάλογο της εγκληματολογίας με τη λογοτεχνία: Εικόνες φυλακής στον ʽΞένοʼ του A. Camus στο Α. Κουκουτσάκη (επιμ.), «Εικόνες φυλακής», Πατάκης, Αθήνα 2006, σελ. 150).

Αναπαραστάσεις της φυλακής

Η Νένη Ευθυμιάδη, με μυθιστορήματα γραμμένα μέσα σε μια ιδιότυπη noir ατμόσφαιρα, αντιμετωπίζει τη φυλακή με έναν πρωτότυπο τρόπο. Χαρακτηριστικός είναι ο ήρωας στους «Πολίτες της σιωπής» (1993) που «άκουγε στη φυλακή τα νύχια του να μακραίνουν». Στο «Χρώμα του μέλλοντος» (1988) υπάρχει ένας ενδεικτικός του ύφους της συγγραφέως διάλογος: «- Ο φίλος σου που ήταν στη φυλακή, τι κάνει; Τρόμαξα, κι ύστερα είπα σιγά: - Γράφει για τη φυλακή στα βιβλία του; Πώς ξέρεις για τη φυλακή; - Ούτε λέξη! [δε γράφει]. Όμως μιλά με τρόπο ύποπτο για τους ανοιχτούς χώρους» (Νένη Ευθυμιάδη, «Το χρώμα του μέλλοντος», Εστία, Αθήνα 1988). Αλλά και η ποιήτρια των στίχων της «Μοναξιάς», η Κατερίνα Γώγου (1940-1993), έδωσε το ιδιαίτερο ιδεολογικό στίγμα του εγκλεισμού: «Η μοναξιά... ουρλιάζοντας, κατεβάζει μʼ αλυσίδες τα τζάμια, κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής, βάζει μπουρλότο στην ιδιοκτησία, είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές, ίδιο βήμα ποινικοί κι επαναστάτες...». Στα μυθιστορήματα της Σώτης Τριανταφύλλου «Φτωχή Μάργκο» (2001) και «Υπόγειος ουρανός» (1998) περιγράφονται επίσης σκηνές φυλάκισης και καταδίκης: στο μεν πρώτο η φυλάκιση φαντάζει απόρροια της ζωής στις ΗΠΑ των Μεξικανών μεταναστών στα γκέτο, στο δε δεύτερο περιγράφεται με ζοφερά χρώματα η αμερικάνικη φυλακή και η εκεί σύνθεση των κρατουμένων.

Ποινικότητα και νομιμότητα

Ο Χέρμαν Μπροχ (1886-1951), στα βιβλία «Ες ή η Αναρχία» και «Χουγκενάου ή ο Ρεαλισμός» από την τριλογία του οι «Υπνοβάτες» (1932), παρέχει μια ειρωνική απεικόνιση της φυλακής. Οι λειτουργοί του συστήματος δεν είναι τρομακτικοί αστυνομικοί, αλλά οι γελοίες καρικατούρες ενός ετοιμόρροπου κόσμου. Πρόκειται για μια σκωπτική σκιαγράφηση όμοια με το χιούμορ του Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852) στο «Παλτό» (1842) και στον «Επιθεωρητή» (1836). Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (1899-1977) στην «Αληθινή ζωή του Σεμπαστιάν Νάιτ» (1941) εκκινεί απʼ την κριτική της ρώσικης φυλακής για να φτάσει στην κριτική της γενικής κατάστασης της χώρας. Άξιο μνείας και το θεατρικό «Εσείς οι απέξω» (1941) του Ουίλιαμ Σαρογιάν (1908-1981).

Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που διαδραματίζεται στη φυλακή, με μοναδικό σχεδόν ήρωα έναν βιαστή. Βασισμένο στον ψυχαναγκαστικό μονόλογο του ήρωα, το μονόπρακτο σκιαγραφεί την πορεία του ήρωα προς την παράκρουση. Στο μονόπρακτο «Αντρειωμένος» των Χ. Χολ και Ρ. Μίλντμας, ο Ντέικ έχει καταδικαστεί για φόνο και σε λίγο θα εκτελεστεί. Το όνομά του, Ντέικ, είναι ψεύτικο. Δεν αποκαλύπτει το πραγματικό του όνομα για να μη μάθει τίποτα η οικογένειά του μέσω εφημερίδων. Λίγο πριν εκτελεστεί του ανακοινώνεται ότι κάποια κοπέλα θέλει να τον δει, επειδή πιστεύει πως είναι αδερφός της, αν και έχει να τον δει πολλά χρόνια και δεν τον αναγνωρίζει. Η εκτέλεση καθυστερεί. Όταν τελικά βρίσκονται οι δυο τους, αυτός αποφεύγει όλες τις ερωτήσεις σχετικά με το ποιος είναι κι από πού έρχεται. Η κοπέλα πείθεται να φύγει. Πριν όμως φύγει, του απαγγέλλει κάποιους στίχους απʼ το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», που συνήθιζε να λέει με τον αδερφό της όταν ήταν παιδί. Εκείνος δεν αντιδρά. Φεύγει έχοντας πειστεί πως δεν είναι ο αδελφός της. Όταν όμως ο Ντέικ μένει μόνος, συνεχίζει νʼ απαγγέλλει τους σαιξπηρικούς στίχους που ξεκίνησε η αδερφή του.

Σημαντικά για τη λογοτεχνία της φυλακής και τα έργα του Ζαν Κλοντ Ιζό (1945-2000). Στο «Μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας» (1995) περιγράφεται μια Μασσαλία που αποτελείται από ανήλικους Άραβες μετανάστες χωρίς μέλλον, ευυπόληπτους πολίτες, ψηφοφόρους του Εθνικού Μετώπου, έφηβους που ξεκινούν την εγκληματική σταδιοδρομία τους, μαθητές που πριν ενηλικιωθούν γνωρίζουν τη φυλακή και μαφιόζους με ακριβά αυτοκίνητα και καλές σχέσεις με την αστυνομία και την τοπική διοίκηση. Η ίδια ατμόσφαιρα παρακμής και στο «Τσούρμο», όπου και περιγράφεται η ιστορία του Αρνό, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή ενώ πεθαίνει ο πατέρας του. Στην «Έμμονη αγάπη» (1997) του Ίαν Μακ Γιούαν (1948-) συναντάμε μια κατάσταση όπου ο Τζόνι, που δουλειά του είναι η διανομή χασίς στα προάστια του Λονδίνου, αρχίζει να χάνει έδαφος. Η διανομή περνάει τώρα στο οργανωμένο έγκλημα και η μικρή εγκληματικότητα εξαϋλώνεται προς όφελος των επιχειρηματιών. Στο «Τσάι στη Σαχάρα» (1949) του Πολ Μπόουλς (1910-1999), εμφανίζεται ένα περιθωριακό θέμα, η γυναικεία εγκληματικότητα. Η Γιασμίνα είναι μια νεαρή μητροκτόνος που συλλαμβάνεται και οδηγείται στην τοπική φυλακή, μέχρι να μεταφερθεί στο Αλγέρι. Η συζήτηση με τον υπολοχαγό σκιαγραφεί τον σεξισμό των αρχών.

Επιλογικά

Η λογοτεχνία της φυλακής αποτελεί την αισθητική άρνηση της τιμωρίας, το εγχείρημα της «ύβρης των υβριστών» του Ζενέ και μια έσχατη δοκιμή επανασυναρμογής του κόσμου. Εκείνο που φαίνεται να λέει η λογοτεχνία της φυλακής είναι πως υπάρχει στον έγκλειστο ένας απαραβίαστος προσωπικός χώρος, ανέγγιχτος από κάθε σωφρονισμό, έξω από θεσμούς και έξω απʼ την κοινωνία, και ταυτόχρονα ένα μʼ αυτήν. Εκφράζεται η ενάντια και ατίθαση ατομική στιγμή του εγκλείστου και η εσωτερική αλήθεια του, μια αλήθεια που μόνο η λογοτεχνική γλώσσα μπορεί να ενανθρωπίσει.

Όλι Ρεν: «Τραγική ιστορία ντροπής» η ομολογία Ολγκάτς - Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

28/1/2009

«Τραγική ιστορία ντροπής που καταπατεί ξεκάθαρα τη Συνθήκη της Γενεύης», χαρακτήρισε ο αρμόδιος για τη Διεύρυνση Επίτροπος της Ε.Ε., Ολι Ρεν, την ομολογία του Τούρκου ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς για τις εκτελέσεις Ελληνοκυπρίων το 1974.

Η τοποθέτηση του κ. Ρεν, έγινε σε απάντηση στον Ευρωβουλευτή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ΕΛΚ , Γιαννάκη Μάτση. Σύμφωνα με το ΚΥΠΕ, ο Κύπριος Ευρωβουλευτής είχε στείλει στον Επίτροπο το βίντεο με την ομολογία του Ολγκατς και την εκ των υστέρων προσπάθεια ανασκευής της.

Ο κ. Μάτσης απέστειλε επίσης το σχετικό βίντεο και στον Ύπατο Εκπρόσωπο για την εξωτερική πολιτική, ασφάλεια και άμυνα της ΕΕ, Χαβιέ Σολάνα.

Αποκαλύψεις από στέλεχος της ΕΥΠ

Στην Κύπρο εν τω μεταξύ, η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» δημοσιεύει σήμερα δηλώσεις του δημάρχου Νευροκοπίου Δράμας και πρώην αξιωματικού της Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Βασίλη Γιαννόπουλου, σύμφωνα με τις οποίες ο Αττίλα Ολγκάτς είχε ομολογήσει στον ίδιο δολοφονίες που είχε διαπράξει στην Κύπρο, ως στρατιώτης των δυνάμεων εισβολής.

Μάλιστα, όπως υποστήριξε ο Βασίλης Γιαννόπουλος, που τότε είχε αναλάβει την έρευνα του ζητήματος των αγνοουμένων της Κύπρου στην Τουρκία, ο αλεξιπτωτιστής καταδρομέας του τουρκικού στρατού που ομολόγησε τις εν λόγω πράξεις, τού ζήτησε να μεταφερθεί στην Ελλάδα, προκειμένου «να δικαστεί από τα ελληνικά Δικαστήρια και να μπορέσει να ηρεμήσει».

Όλα τα έγγραφα του Τούρκου αλεξιπτωτιστή καταδρομέα αντιγράφηκαν τότε (πριν από 15 χρόνια) και μπήκαν σε ειδικό φάκελο που διαβιβάστηκε στις αρμόδιες ελληνικές κρατικές υπηρεσίες. Δρομολογήθηκε μάλιστα και η μεταφορά του Τούρκου στην Ελλάδα, η οποία όμως τελικά δεν πραγματοποιήθηκε.

«Η ιστορία είναι τόσο ίδια, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Αλλά και για τη φυσιογνωμία είμαι πολύ θετικός. Ναι μεν έχουν περάσει πολλά χρόνια και τον είδα από την τηλεόραση, οπότε δεν είμαι 100% αλλά 80% σίγουρος. Αν τον δω από κοντά, θα τον αναγνωρίσω αμέσως», δήλωσε ο κ. Γιαννόπουλος.

Από την έρευνα και την εμπειρία μου τόσα χρόνια στο θέμα των αγνοουμένων, πιστεύω δυστυχώς, οι αγνοούμενοι έχουν εκτελεστεί. Όσες πληροφορίες είχαμε για μεταφορά τους σε φυλακές της Τουρκίας αποδείχθηκαν αβάσιμες...», ανέφερε μεταξύ άλλων στο «Φιλελεύθερο» ο κ. Γιαννόπουλος.

Δέκα εννέα θάνατοι στις ΜΕΘ του "Ευαγγελισμού" λόγω λοιμώξεων - in.gr

29/1/2009
Αθήνα

Συναγερμός έχει σημάνει στον «Ευαγγελισμό», μετά το θάνατο 19 ανθρώπων, σε διάστημα τριών μηνών, εξαιτίας λοιμώξεων και ενόσω νοσηλεύονταν στις δύο Μονάδες Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε διημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας (ΕΕΕΘ), και τα οποία δημοσιεύει ο Ελεύθερος Τύπος, τους τελευταίους 2 - 3 μήνες 140 ασθενείς νοσηλεύτηκαν στις δύο Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου.

Καταγράφηκαν συνολικά 87 περιστατικά λοιμώξεων και 19 θάνατοι. Στη μία από τις δύο ΜΕΘ η θνησιμότητα στους ασθενείς που προσβλήθηκαν από λοίμωξη άγγιξε το 32% ενώ στην άλλη οι προσβολές από λοιμώξεις έφτασαν το 116%, αφού υπήρξαν περιπτώσεις λοιμώξεων από περισσότερα του ενός μικρόβια στον ίδιο ασθενή.

Η Επιτροπή Λοιμώξεων του Ευαγγελισμού διαπίστωσε με εργαστηριακές αναλύσεις ότι σε πολλές περιπτώσεις τα μικρόβια που προσβάλλουν τους ασθενείς είναι πολυ-ανθεκτικά.

Στελέχη του νοσοκομείου υποστηρίζουν ότι βασική αιτία της έξαρσης των λοιμώξεων είναι οι μεγάλες ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού οι οποίες καθιστούν σχεδόν αδύνατη την τήρηση προφυλακτικών μέτρων.

Με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν στη διημερίδα, στις δύο ΜΕΘ του Ευαγγελισμού ένας νοσηλευτής καλείται στη βάρδιά του να φροντίζει τέσσερις βαριά ασθενείς.

Προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο των λοιμώξεων, το νοσοκομείο προσανατολίζεται στη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, όπως η απομόνωση των ασθενών που έχουν προσβληθεί από πολυ-ανθεκτικά μικρόβια.

Στελέχη του υπουργείου Υγείας ανέφεραν ότι το ζήτημα θα διερευνηθεί και αν χρειαστεί θα αναζητηθούν λύσεις το συντομότερο δυνατό.

Ήδη, το υπουργείο έχει εκπονήσει τετραετές σχέδιο για την αντιμετώπιση της μικροβιακής αντοχής και των λοιμώξεων στους χώρους παροχής υπηρεσιών Υγείας, με στόχο έως το 2012 να μειωθεί η μικροβιακή αντοχή κατά 50%.

Newsroom ΔΟΛ

MARILYN MONROE - "DIAMONDS ARE A GIRL'S BEST FRIEND" - ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΞΑΝΘΙΕΣ" (1953) (VIDEO)

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ /ΣΑΔΕ

ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ


O ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

(ΠΑΡΕΛΘΟΝ/ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ)


ΒΑΣΕΙΣ

Όσοι ενδιαφερθούν για τον λογοτεχνικό διαγωνισμό θα πρέπει να ταχυδρομήσουν τα έργα τους στην διευθυνση



“ASOCIACION CULTURAL HELENICA NOSTOS” /CERTAMEN LITERARIO 2008

AVDA BELGRANO 615 PISO 8VO “J “

1092 ΒUENOS AIRES-

ARGENTINA



α) Τα έργα σε πέντε δακτυλογραφημένα αντίγραφα τα οποία θα υπογράφονται στο τέλος με το ψευδώνυμο του συμμετέχοντος χωρίς καμιά άλλη ένδειξη . Τα κείμενα πρέπει να είναι ανέκδοτα, και να είναι γραμμένα με γραφομηχανή ή Η/Υ Κάθε αποστελλόμενο έργο να είναι τυπωμένο στη μια πλευρά της σελίδας Α4 και να μην υπερβαίνει τις δέκα σελίδες (γλώσσα ισπανικά η ελληνικά)

β) Ένας μικρότερος φάκελος που εξωτερικά θα γράφει το ψευδώνυμο και το λογοτεχνικό είδος, εσωτερικά δε, τα παρακάτω στοιχεία: Ψευδώνυμο, όνομα, επώνυμο, ηλικία, επάγγελμα, τόπο γέννησης, τόπο καταγωγής, διεύθυνση κατοικίας, τηλέφωνο, e-mail και ένα μικρό βιογραφικό

γ) Οι συμμετοχές δεν επιστρέφονται.

δ) Προθεσμία υποβολής: 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αποστείλουν τα κείμενά τους, τα οποία για το μεν διήγημα δε θα υπερβαίνουν τις δέκα σελίδες, για τη δε ποίηση, τους τριάντα στίχους.. Έξω από το φάκελο θα ορίζεται η κατηγορία (πεζό ή ποίηση).


Τα διηγήματα που θα ξεχωρίσουν, θα δημοσιευθούν σε ειδική Ανθολογία. Για την συγκεκριμένη έκδοση οι συγγραφείς παραχωρούν αυτοδίκαια στους οργανωτές τα πνευματικά τους δικαιώματα. Σε κάθε διακριθέντα θα απονεμηθεί και ειδικό αναμνηστικό τιμητικής διάκρισης. Επίσης:

- Στον 1ο διακριθέντα θα απονεμηθεί και χρηματικό βραβείο 700 ευρώ

- Στον 2ο διακριθέντα θα απονεμηθεί και χρηματικό βραβείο 300 ευρώ

Στους επόμενους τρεις διακριθέντες ειδικός έπαινος.

ΧΑΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ: Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΤΑΪΛΑΝΔΗΣ

Μετάφραση της Χριστιάννας Λούπα από το αγγλικό κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" της Αυστραλίας.

Αγαπημένη μου μητέρα,

Τις τελευταίες μέρες, καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, σκέφτομαι συνεχώς εσένα και τον πατέρα. Η μόνη μου ελπίδα για να τα βγάλω πέρα με όλα αυτά εξαρτάται από το να είστε καλά εσύ κι ο πατέρας. Αν κάτι συμβεί σε κάποιον από τους δυο σας, δεν θα τα καταφέρω.

Είμαι πολύ αδύναμος. Η καρδιά μου είναι φαρμακωμένη από τη θλίψη και την απογοήτευση. Η μόνη μου ανάπαυλα είναι όταν σκέφτομαι το παρόν. Από τη στιγμή που θα στρέψω το νου μου στο παρελθόν ή θα αναλογιστώ το μέλλον, πέφτω σε κατάθλιψη. Δεν έχω καμία διάθεση να φροντίσω την υγεία μου, αλλά ούτε και την πνευματική μου κατάσταση. Το παρόν δεν είναι παρά ένα αδυσώπητο χτύπημα ενάντια στις αισθήσεις και τη λογική μου.

Αναλογίζομαι πώς θα ξεκινήσω πάλι τη ζωή μου, όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει.

Θα με στοιχειώνουν οι αναμνήσεις;

Η βρωμερή μυρωδιά των σάπιων σκουπιδιών, θα φύγει ποτέ από τα ρουθούνια μου;

Θα περπατώ πάντα με σκυμμένο το κεφάλι, κοιτάζοντας να μην πατήσω τα δάχτυλα των ποδιών μου;

Η βρώμα που έχει λεκιάσει το δέρμα μου, θα μπορέσει ποτέ να ξεπλυθεί από πάνω μου;

Πάει τόσος καιρός, που δεν έχω πιει ένα κρύο ποτό, που δεν έχω κάνει ένα καυτό ντους, που δεν έχω φάει ένα φαγητό στη σωστή θερμοκρασία.

Δεν έχω χρησιμοποιήσει πιρούνι ή κουτάλι, ούτε καν πιάτο εδώ και τρεις μήνες.

Τρώω μέσα από πλαστικές σακούλες.

Σιχάθηκα να κάθομαι, να στέκομαι και να γονατίζω πάνω στο τσιμέντο.

Ξυρίζομαι και πλένομαι χωρίς καθρέφτη.

Λαχταρώ ν’ αναπνεύσω καθαρό αέρα, χωρίς το φόβο της μόλυνσης.

Θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ μια φορά καλά τη νύχτα, όχι όπως τις περισσότερες νύχτες εδώ, που τις περνώ μεταξύ ύπνου και ξύπνιου πάνω στο τσιμεντένιο πάτωμα.

Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω την τουαλέτα ιδιαιτέρως, χωρίς την παρουσία άλλων πενήντα ανδρών.

Όσο φρικτό κι αν είναι το παρόν για μένα ωστόσο, το προτιμώ από τις αναμνήσεις από τη Μελβούρνη, αλλά κι από το να σκέφτομαι το πώς θα μπορούσε να ήταν το μέλλον. Αυτές οι σκέψεις δεν σταματούν να μου θυμίζουν όλα αυτά που έχασα. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πώς είναι η ζωή έξω από τη φυλακή, αλλά δεν τα καταφέρνω για πολύ. Βλέπω μια φωτογραφία σ’ ένα παλιό περιοδικό, ακούω μια φωνή να με φωνάζει και ξαφνικά γαντζώνομαι από τις αναμνήσεις, μόνο και μόνο για να προσγειωθώ απότομα, όταν συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι.

Αναλογίζομαι το ταξίδι που έχουν κάνει ως τώρα οι ζωές μας.
Εσύ κι ο πατέρας φύγατε από την Κύπρο και ήρθατε στην Αυστραλία το 1955. Δημιουργήσατε μια οικογένεια, βοηθήσατε να φτιαχτεί η Κοινότητα. Επί μισό αιώνα γίνατε μάρτυρες της Ιστορίας της Αυστραλίας. Με μεγαλώσατε, με σπουδάσατε, με αγαπήσατε.

Κι εγώ κατέληξα εδώ, όπου η παρατεταμένη κράτησή μου στην Ταϊλάνδη, διακόπτει αυτή την ωραία ιστορία.

Αυτή είναι η δική μας ιστορία, η ιστορία της οικογένειάς μας, της γενεαλογίας μας. Δεν πρέπει να την αφήσουμε να καταστραφεί και να διασκορπιστεί.

Θα παραμείνω δυνατός και επικεντρωμένος, αν παραμείνετε κι εσείς.

Δεν θα σ’ εγκαταλείψω ποτέ μητέρα και σε ικετεύω να κάνεις κι εσύ το ίδιο.

Με την παντοτινή μου αγάπη,
Χάρης

ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Ο ΜΠΑΜΠΙ ΚΑΙ Ο ΘΑΜΠΕΡ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;

"ARANJUEZ" PART II - JOAQUIN RODRIGO - JOHN WILLIAMS (GUITAR) (VIDEO)

HARRY NICOLAIDES: HIS LETTER TO HIS MOTHER FROM THE PRISON CELL IN THAILAND

THIS LETTER WAS PUBLISHED IN "NEOS KOSMOS", GREEK AUSTRALIAN NEWSPAPER,





Dear Mum,

I have been thinking of you and dad a lot these past few days as we head to Christmas. My only hope of getting through this depends on you and dad remaining healthy.
If anything happens to any of you, I will not make it.

I am very weak. My heart is poisoned with sorrow and despair.
My only respite is in thinking about the present.
The moment I stop to dwell on the past or cling to the future I fall into depression.
I lose the will to take care of my health and my presence of mind.
The present is a relentless assault against my senses and sanity.

I think about resuming my life again after all this is over.
Will I be haunted by the memories?
Will the stench of rotting garbage ever leave my nose?
Will I always walk with my head bowed, looking to avoid stubbing my toes?
Will the grime that has stained my skin ever wash away?

It’s been so long since I’ve had a cold drink or a hot shower, or food at the right temperature.
I have not used a spoon, or fork or plate for three months.
I eat out of plastic bags.
I am sick of sitting, standing and kneeling on concrete.
I shave and wash without a mirror.
I long to inhale fresh air into my lungs without fear of infection.
I yearn for a good night’s sleep, not the semi-consciousness I endure most nights on the concrete floor.
I wish to be able to use a toilet privately, not in the presence of 50 other men.

However terrible the present is for me, it is more palatable than memories of Melbourne or the future that could have been.
These thoughts remind me of all that I have lost. I try not to think about life outside but this does not last long.
I see a photograph in an old magazine, hear a voice call my name and suddenly I am grasping at memories - only to fall hard when I realise where I am.
I think about the journey our lives have taken.
You and dad departed Cyprus for Australia in 1955.
You raised a family. You helped to build a community.
You witnessed half a century of Australian history.
You reared me, educated me and loved me.
I have ended up here where my extended detention in Thailand disrupts this great story.
This is our story, our family history and our lineage.
We must not allow it to be destroyed and scattered.
I will remain strong and focused if you will.
I will never let go of your hand mother and I implore you never to let go of mine.

Your ever-loving son,
Harry

COCA - COLA - 1961

ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ: "Όποιος δημιουργεί ένα πρόβλημα θα πρέπει επίσης να το λύνει", δήλωσε ο Αυστριακός ΥΠΕΞ

in.gr

Ο Ζοζέ Μπαρόζο καλεί τις χώρες της ΕΕ να δεχτούν αποφυλακισμένους του Γκουαντάναμο

Βρυξέλλες
23/1/2009

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, κάλεσε τις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δεχτούν αποφυλακισθέντες από τη φυλακή του Γκουαντάναμο ώστε να βοηθήσουν τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα που ανακοίνωσε το κλείσιμο μέσα σε ένα χρόνο της φυλακής που βρίσκεται στη βάση.

«Η προσωπική μου άποψη είναι ότι, φυσικά, πρέπει να βοηθήσουμε τους φίλους μας τους Αμερικανούς να λύσουν αυτό το πρόβλημα», είπε και πρόσθεσε ότι «άλλωστε, υπάρχουν τουλάχιστον δύο χώρες, η Ισπανία και η Πορτογαλία, που έχουν κάνει προτάσεις προς αυτήν την κατεύθυνση».

Ωστόσο, ο Ζοζέ Μπαρόζο δήλωσε ότι η απόφαση ανήκει στις χώρες-μέλη της ΕΕ.

Η Πορτογαλία ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ που κάλεσε από τα μέσα Δεκεμβρίου τους εταίρους της να δεχτούν πρώην κρατούμενους. Η Ισπανία έχει δεσμευτεί να «εξετάσει» το ζήτημα, όπως και η Ιρλανδία, ενώ η Γερμανία εμφανίζεται διχασμένη. Η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία έχουν ανακοινώσει από τον Δεκέμβριο πως δεν θα δεχτούν κρατούμενους. Κρατούμενους σκέφτεται να αποδεχτεί και η Ελβετία.

Οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ θα συζητήσουν το ζήτημα κατά τη διάρκεια του συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων που θα διεξαχτεί τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες. Δεν αναμένεται να ληφθεί καμία απόφαση επειδή αρκετές χώρες εκφράζουν πολλές επιφυλάξεις.

Η Αυστρία απέκλεισε την πιθανότητα να δεχτεί στο έδαφός της πρώην κρατούμενους του Γκουαντάναμο. «Όποιος δημιουργεί ένα πρόβλημα θα πρέπει επίσης να το λύνει. Εάν πρόκειται για αθώους πολίτες δεν υπάρχει λόγος να μην τους επιτρέψουν να οικοδομήσουν το μέλλον τους στις ΗΠΑ», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Εξωτερικών Μίχαελ Σπιντελέγκερ.

Στη φυλακή κρατούνται περίπου 250 άτομα. Οι ΗΠΑ έχουν ζητήσει από χώρες της Ευρώπης να δεχτούν τους κρατούμενους ενώ για άλλους δεν επιθυμούν την επιστροφή στις πατρίδες τους επειδή υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή τους.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΞ ΤΗΣ Ε.Ε. - ΤΟ ΒΗΜΑ

26/1/2009

Επί τάπητος τίθεται στο Γενικό Συμβούλιο της ΕΕ το σχέδιο για υποδοχή από τα ευρωπαϊκά κράτη ενός αριθμού κρατουμένων από το Γκουαντάναμο, μετά το κλείσιμό του, σε ένα χρόνο, όπως δεσμεύθηκε ο Μπαράκ Ομπάμα. Ήδη, έξι ή επτά χώρες δηλώνουν έτοιμες να δεχθούν κρατουμένους, ωστόσο άλλες χώρες εμφανίζονται πιο επιφυλακτικές.

Η Πορτογαλία είναι η πρώτη χώρα που ανακοίνωσε ότι είναι πρόθυμη να δεχθεί κρατούμενους από το Γκουαντάναμο, ενώ και οι Φινλανδοί δηλώνουν ότι «οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να δώσουν τα χέρια με τις ΗΠΑ», ειδικά στο θέμα του Γκουαντάναμο, στο πλαίσιο ενός νέου ξεκινήματος, μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ο Φινλανδός υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Στουμπ δήλωσε ότι η ΕΕ μπορεί να υποδεχθεί κρατούμενους, οι οποίοι δεν δικάζονται βάσει κάποιας κατηγορίας και δεν αποτελούν κίνδυνο, αλλά και δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, καθώς κινδυνεύουν ακόμα και με εκτέλεση.

Σύμφωνα με το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ, το 25% από τους 245 κρατούμενους στο Γκουαντάναμο μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με κατηγορίες, ποινές φυλάκισης ή και εκτέλεση εάν επαναπατρισθεί.

Ο Χαβίερ Σολάνα και αρκετοί υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ έχουν ζητήσει από τις ΗΠΑ να δώσουν πρόσβαση στους φακέλους των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο, πριν οι «27» λάβουν τις οριστικές αποφάσεις τους.

Το ζήτημα συζητείται κεκλεισμένων των θυρών στο γεύμα των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ σήμερα, Δευτέρα, στις Βρυξέλλες.

CANADIAN BASED TERRORIST!! - Από την κ. Αναστασία Ιωαννίδου (Σαρωνίδα)

ΠΡΩΗΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ ΕΓΙΝΕ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛ ΚΑΪΝΤΑ ΣΤΗΝ ΥΕΜΕΝΗ - Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

23/1/2009

Ένας Σαουδάραβας, πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο, έχει γίνει υπαρχηγός της Αλ Κάιντα στην Υεμένη, ανέφερε σήμερα ένας Αμερικανός αξιωματούχος της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.

Μια ανακοίνωση της τρομοκρατικής οργάνωσης στο Ίντερνετ παρουσιάζει τον Σαΐντ Αλι αλ-Σίχρι ως τον «υπ' αριθμόν 2» του δικτύου στην Υεμένη, υποστηρίζει η εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς.

Ο Αμερικανός αξιωματούχος επιβεβαίωσε ότι πρόκειται για πρώην κρατούμενο στο Γκουαντάναμο που επανεντάχθηκε στην Αλ Κάιντα.

Οι αμερικανικές αρχές υποψιάζονται ότι ο άνδρας αυτός συμμετείχε στην επίθεση που σημειώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο εναντίον της αμερικανικής πρεσβείας στη Σανάα, όπου σκοτώθηκαν έξι στρατιώτες και τέσσερις πολίτες.


--------------------------------------------------------------------------------

ΜΕΤΑ ΤΟ BBC ΚΑΙ ΤΟ SKY NEWS ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ - in.gr

Κατάληψη στην είσοδο της έδρας του BBC στη Σκωτία σε φωτογραφία που διέθεσε η «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο»

Λονδίνο
26/1/2009

Θέτοντας ζήτημα αμεροληψίας, το βρετανικό δίκτυο Sky News ακολουθεί το BBC αποφασίζοντας να μην προβάλει έκκληση φιλανθρωπικών οργανώσεων για βοήθεια στον πληθυσμό της Γάζας. Η άρνηση του BBC μεταφέρεται στη Βουλή· καταδίκη από πολιτικούς, αρχιεπισκόπους, οργανώσεις και 11.000 τηλεθεατές...

Το BBC υπεραμύνθηκε εκ νέου της απόφασής του, υποστηρίζοντας ότι θα διακυβευθεί η αμεροληψία του. Στην ίδια γραμμή, το Sky News ανακοίνωσε ότι η διαφήμιση που συνυπογράφουν δεκάδες οργανώσεις (ανάμεσά τους Ερυθρός Σταυρός, Oxfam, «Σώστε τα Παιδιά») είναι «ασύμβατη» με τον αντικειμενικό ρόλο του δικτύου.

Το ζήτημα προσλαμβάνει μεγάλες διαστάσεις στη Βρετανία και περίπου 60 βουλευτές αναμένεται να στηρίξουν κοινοβουλευτική πρόταση που θα καλεί το BBC και το Sky News να προβάλουν την έκκληση για συγκέντρωση χρημάτων για να αγοραστούν τρόφιμα, φάρμακα και κουβέρτες για τους κατοίκους της Γάζας μετά τον ισραηλινό πόλεμο.

Το Sky News κατέληξε στην απόφαση να μην προβάλει την έκκληση λίγες ώρες προτού μεταδοθεί η διαφήμιση από τα δίκτυα ITV και Channel 4 και 5.

Ο διευθυντής του κρατικά χρηματοδοτούμενου BBC, Μαρκ Τόμσον, επανέλαβε τη Δευτέρα ότι το δίκτυο δεν μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι «στηρίζει τη μία πλευρά» έναντι της άλλης. Αρνήθηκε ότι στην απόφαση είχαν οποιαδήποτε ανάμειξη φιλο-ισραηλινοί λομπίστες και τόνισε ότι το κανάλι θα συνεχίζει να καλύπτει την ανθρωπιστική διάσταση μίας «περιπλεγμένης ιστορίας».

Δημοσιογραφικές ενώσεις υποστηρίζουν ότι δικαιολογίες του BBC είναι «δειλές» και υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθούν πολιτικά υποκινούμενες.

* Την Κυριακή περίπου 100 άνθρωποι κατέλαβαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας τα γραφεία του δικτύου στη Γλασκόβη. Χιλιάδες επιστολές και e-mail έχουν φτάσει στα γραφεία του BBC και ζητούν να αποσυρθεί η απόφαση.

Newsroom ΔΟΛ

CASH CRISIS THREAT TO AUSCHWITZ - ΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ - BBC NEWS

By Raffi Berg
BBC News, Auschwitz-Birkenau
26/1/2009

It is a bitterly cold winter's day at one of the most notorious and harrowing places on Earth. Patches of ice crunch underfoot with every step, punctuating the silence which has long pervaded this former killing field.

This is Birkenau, the largest camp in the Auschwitz complex, where most of its 1.1 million victims - 90% of them Jews - were murdered.

But after nearly seven decades exposed to the elements, few of what were originally hundreds of structures remain standing, and those which have survived are gradually rotting away.

Unlike the smaller Auschwitz I - sturdy brick-built former Polish cavalry barracks expropriated by the Nazis - Birkenau (or Auschwitz II) - was erected in 1941 solely as a death camp, and was not built to last.

With every passing year the urgency to preserve what is left of the site grows, and while steps are being taken to do so, crucial conservation work is hampered by a shortage of funds.

"Auschwitz Museum is in a financial crisis, that's for sure," says site spokesman Pawel Sawicki.

"We do not have sufficient money to develop a long-term conservation plan. We can only be reactive, say if there's damage to a building we repair it - we can't be proactive," he says.

"And if we can't secure the buildings and conserve the site properly, we will be forced to close it to the public in a few years."

Preservation task

In some ways the process has already begun.

Two-thirds of the original brick barracks where prisoners lived in Birkenau have already been deemed unsafe and closed to the public. Since 2006 the fragile ruins of the gas chambers - blown up by the Nazis before the camp was abandoned in 1945 - have been cordoned off from visitors, their remaining walls in danger of collapse.

Some conservation is under way. In Auschwitz I, in a building once earmarked by the Nazis as a registration block for prisoners, teams of technicians in white coats are at work, preserving thousands of artefacts and developing methods to try to save the camp's disintegrating infrastructure.

The conservation laboratory - one of the best of its kind in the world - was established in 2002 at a cost of $3m, a project of US philanthropist Ronald S Lauder.

In one room, a large scanner hums away, copying records, yellowing with age, from the camp's SS Hygiene Institute, whilst across the corridor, scientists delicately clean some of the thousands of the institute's documents by hand.

Funded by the German state of North Rhine-Westphalia, it is one of a number of conservation programmes at the museum which depend on the benevolence of foreign countries or organisations.

"The biggest problem is the scale of the task," says chief conservationist Rafal Pioro.

The museum can only afford to deal with the most urgent needs
As well as the documents and artefacts held at the camp - a museum since 1947 - there are more than 300 ruins, 155 buildings and 191 hectares of land.

"We don't have sufficient money to carry out all the work that we would like to," says chief conservationist Rafal Pioro.

"And people should understand that we are not able to stop the process of deterioration - all we are able to do is to slow it down."

There are some remains which no amount of funding can save.

On the second floor of exhibition block number four is one of the more shocking displays - two tons of victims' hair, used by the Nazis for the textile industry, piled high and stretching from one end of the room to the other.

It is one of the most tangible pieces of evidence of what went on here, but now brittle and fading after so many years, the conservation experts acknowledge it will soon all turn to dust.

Financial shortfall

While the camp gradually erodes, more people than ever are visiting the site and placing it under increasing physical strain.

In 2008, 1.13 million people came here from around the world, vastly more than the museum - whose main exhibition remains largely unaltered from the mid-1950s - was built to cope with.

The visitors, however, generate little revenue. The museum is not allowed to charge an entrance fee, and its income from guided tours, book sales and parking does not go far. Since 1947, when the museum opened, the Polish government has provided most of the museum's funding.

In spite of Auschwitz's inclusion on Unesco's World Heritage list in 1979, it was not until the 1990s that financial assistance first trickled in from the outside world.

Even so, foreign help still constitutes only 1-3% of the museum's annual $10m budget - barely enough to cover day-to-day operations, including paying the museum's 250 staff, let alone conservation work.

This falls far short of the $100m the museum says it needs to carry out vital tasks, such as preserving crumbling barracks, creating a new exhibition and building specialised storage facilities.

"The international community has not done enough," said 92-year-old Holocaust survivor and treasurer of the Auschwitz Museum budget committee, Kalman Sultanik.

"Germany in particular has not done enough. Whatever Germany does is not enough - not for the survivors, definitely not for Auschwitz."

Rescue plan

In the hope of saving the museum for future generations, officials want to set up a 120m-euro ($170m) endowment fund with the help of the international community, the profits from which would be used entirely for long-term conservation work.

"The Polish government has been funding the site of Auschwitz and Birkenau for more than 60 years, so if we wouldn't receive any help from Polish government this place would have collapsed years ago," said Mr Sawicki.

"Unfortunately Poland is not a very rich country, and Auschwitz is not the only site the Polish government must take care of. That's why we expect countries like Germany - which of course is responsible for what happened here - despite the help that they've already given - we still think that the scale of the help should be bigger."

Earlier this month, Germany said it considered it a "core duty… to keep the memory of the Holocaust alive", adding it was in discussions with Poland about making future contributions to the upkeep of the museum.

European heritage

In 1947, the Polish parliament passed a law pledging to preserve Auschwitz and its buildings forever.

Despite this, Poland says it does not regard Auschwitz as its exclusive responsibility.

"The Holocaust became an integral part of what we now call the cultural heritage of European civilisation," the Ministry of Culture and National Heritage told the BBC. "Every nation has an inalienable duty to protect these places".

But time is running short, and unless substantially more money comes soon, Poland's pledge to preserve the camp may prove hard to keep.

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ. ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΑΓΟΡΑ ΟΜΟΛΟΓΩΝ "ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ"

CORSICA - ΚΟΡΣΙΚΗ - PETRU GUELFUCCI

27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1945: ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ (της Χριστιάννας Λούπα)

της Χριστιάννας Λούπα

Θεσσαλονίκη. Μάρτιος 1943. Οι φάλαγγες των μελλοθανάτων ξεκινούν μ’ ένα μικρό μπογαλάκι στο χέρι, για ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, γράφοντας μία από τις τραγικότερες σελίδες στην ιστορία την ανθρωπότητας. Η πόλη των 56.000 Εβραίων, που αποτελούν το μισό πληθυσμό της, έχει την τρίτη μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα της Ευρώπης. Μόνο 1150 θα επιστρέψουν μετά το τέλος του πολέμου.

Και βαδίζουν σκυφτοί, αμίλητοι, παραδομένοι στη μοίρα τους άντρες, γυναίκες, παιδάκια, ηλικιωμένοι, ενώ άρρωστοι κι ανήμποροι ακολουθούν στο τέλος της επιθανάτιας πορείας πάνω στα κάρα. Κι οι Γερμανοί ουρλιάζουν: «Schnell, schnell» και τα μωρά κλαίνε και τα κίτρινα άστρα στο στήθος αντανακλούν τον ήλιο – έναν ήλιο που δε θα ξαναδούν πια ποτέ - κι ο κόσμος, σιωπηλός μάρτυρας του εγκλήματος, παρακολουθεί. Ανάμεσά σ’ αυτούς τους κατατρεγμένους αναγνωρίζουν γείτονες, φίλους, συμμαθητές…

Στο σιδηροδρομικό σταθμό τους περιμένουν τα «τρανσπόρτ» του θανάτου, όπου θα στοιβαχτούν σαν τα ζώα για το μακρύ τους ταξίδι. Και σαν κλείσουν πίσω τους οι βαριές πόρτες, τότε στ’ αλήθεια έχει αρχίσει πια η κάθοδος στον Άδη.

Άουσβιτς. 27 Ιανουαρίου 1945. Όταν τα συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς και είδαν καπνό να βγαίνει από τα φουγάρα και μία περίεργη οσμή – η μυρωδιά της καμένης σάρκας – γέμισε τα ρουθούνια τους, δεν μπορούσαν ασφαλώς να φανταστούν τι ακριβώς συνέβαινε, γιατί κανένας υγιής νους δεν ήταν δυνατόν να συλλάβει αυτό που η νοσηρή εφευρετικότητα και ο διεστραμμένος νους των αρχιτεκτόνων του Ολοκαυτώματος είχε επινοήσει για την εξαφάνιση των πτωμάτων. Πράγματι, τα κρεματόρια κάπνιζαν ακόμα…

Το καλοστημένο αυτό εργοστάσιο μαζικής γενοκτονίας, που σαν πρώτη ύλη χρησιμοποιούσε ανθρώπινες ζωές, χτίστηκε το Μάιο του 1940 στην Πολωνία, στη συμβολή των ποταμών Βιστούλα και Σόλα, μέσα σε μια καταπράσινη περιοχή. Ήταν ένα συγκρότημα τεσσάρων στρατοπέδων, χτισμένων με κόκκινα τούβλα, που έμελλε να γίνει κολαστήριο εκείνων που είχαν την ατυχία να γεννηθούν “Untermenschen” (υπάνθρωποι), κυρίως βέβαια Εβραίοι. Πάνω από 2.000.000 αθώες ψυχές βασανίστηκαν και πέθαναν εκεί, στερούμενοι και την τελευταία ρανίδα αξιοπρέπειας ακόμα και στο ύστατο ταξίδι.

Ο φοβερός Ρούντολφ Ες, που οδηγήθηκε στην αγχόνη το 1947, ήταν ο διοικητής του στρατοπέδου, ενώ εμπνευστής του προγράμματος «Τελική Λύση», που εφαρμόστηκε το 1942, ήταν ο Δήμιος της Ευρώπης, Ράινχαρτ Χάινριχ.

Περιδιαβαίνοντας κανείς με εκκλησιαστική ευλάβεια τους χώρους της δαντικής κόλασης, μεταφέρεται σίγουρα σε μια άλλη διάσταση εξωπραγματική, ασύλληπτη. Σκέφτεται πως σε κάθε σπιθαμή γης που πατά, κάποιος μαρτύρησε. Ακούει με τη φαντασία του το κλάμα των παιδιών που τα χωρίζουν από τις μανάδες και τις σπαρακτικές κραυγές των δύστυχων γυναικών. Ανατριχιάζει στο άκουσμα των κραυγών των άτυχων που επιλέχτηκαν στη «Selektion» για τα κρεματόρια. Αναπηδά στο άκουσμα της βαριάς πόρτας των «ντους - θαλάμων αερίων» που κλείνει ερμητικά, καθώς εκεί μέσα θα πεθάνουν από τα δηλητηριώδη αέρια όσοι είναι ανίκανοι για εργασία. Βλέπει τους ένστολους σαδιστές – τους κατ’ επίφαση εκείνους ανθρώπους - να εκτελούν για ασήμαντη αιτία. Στ’ αυτιά του αντηχούν τα πολυβόλα που σπέρνουν το θάνατο. Παρακολουθεί τους ανθρώπινους σκελετούς με τις ριγέ στολές – τα ανθρώπινα υπολείμματα – να σέρνονται στους χώρους του Άδη κάτισχνοι και αποστεωμένοι, αναζητώντας ψιχία ελπίδας και παρηγοριάς. Όμως εκεί, στα Τάρταρα της ανθρωπότητας, η ελπίδα είναι πολυτέλεια κι η παράταση της ζωής κατάρα
Κι οι εικόνες συνεχίζονται μακάβριες, ανατριχιαστικές. Οι σωροί ανθρώπινων πτωμάτων, τα κιλά των μαλλιών που αφού αποστειρωθούν, θα γίνουν κλωστές, το σαπούνι που επάνω θα γράφει RJF (Real Jewish Fat), Γνήσιο Εβραϊκό Λίπος δηλαδή, τα χρυσά δόντια που αφαιρούνται από τα πτώματα, τα συγκεντρωμένα παπούτσια, κάποιες πεταμένες κούκλες και παιχνίδια που κρατούσαν μαζί τους αθώα παιδάκια…

“Arbeit macht Frei” , Η εργασία απελευθερώνει, είναι γραμμένο ειρωνικά πάνω από την πύλη του θανάτου που οδηγεί στο στρατόπεδο, ενώ λίγο πιο πέρα αιωρούνται ακόμα οι κρεμάλες που είχαν στηθεί από τους ναζί για παραδειγματική τιμωρία αυτών που τόλμησαν να παρακούσουν. Ένα κτίριο απ’ όλα ήταν προορισμένο για το αποκορύφωμα της κτηνωδίας, τα ιατρικά πειράματα. Ούτε ένας δεν βγήκε ζωντανός από κει. Στειρώσεις, δοκιμές φαρμακευτικών ουσιών, αλλά και χημικά όπλα, νάρκες, και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να συνδράμει στη νίκη του Γ΄ Ράιχ, έπρεπε πρώτα να δοκιμαστεί σε ανθρώπινα πειραματόζωα.

Η πρωτοφανής φρίκη, ωστόσο, η συστηματικότητα και η άψογη οργάνωση των μεθόδων εξόντωσης μέσα στα στρατόπεδα, δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν τρόμο για το μέγεθος της διαστροφής στο οποίο μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος και ιδιαίτερα όταν βάλει το μυαλό του σε αχρησία και παραδοθεί ανεπιφύλακτα στις επιταγές της οποιασδήποτε εξουσίας, που τον μετατρέπει σε άθυρμα στα χέρια της, σε άβουλο υποχείριο, σε απλό ενεργούμενο.

Η μέρα που απελευθερώθηκε το Άουσβιτς ορίστηκε στη χώρα μας σαν “Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος”, ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν την ίδια μέρα αντίστοιχη επέτειο.. Στον τόπο του μαρτυρίου μάλιστα καθιερώθηκε η “Πορεία των ζωντανών” από το Άουσβιτς στο Μπιρκενάου, που συμβολίζει την πορεία των αιχμαλώτων προς το θάνατο.

“Nie mehr”, Ποτέ πια, είναι γραμμένο σε μια αναμνηστική στήλη στο στρατόπεδο του θανάτου, γιατί πρέπει να θυμόμαστε. Γιατί η λήθη εξυπηρετεί τους εγκληματίες και η έλλειψη γνώσης οδηγεί στα ίδια τραγικά εγκλήματα. Η «εθνική καθαρότητα» ήταν εκείνη που οδήγησε τον Κεμάλ σε τόσες γενοκτονίες και σφαγές στην Τουρκία, το ίδιο και τον Χίτλερ στο ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία των Εβραίων, των τσιγγάνων και άλλων «υπανθρώπων».

Κι όμως, τόσα χρόνια μετά και ο ρατσισμός προβάλλει πάλι μπροστά μας απειλητικός, σαν τη Λερναία Ύδρα, που μόλις της κόψεις ένα κεφάλι, δύο ξεπετάγονται στη θέση του. Ας μην επαναπαυόμαστε. Ας μην αφήσουμε την επέτειο αυτή να περάσει στα ψιλά των εφημερίδων. Ας διαβάζουμε την Ιστορία. Ας πλατύνουμε τη σκέψη μας. Γιατί το Άουσβιτς αναβιώνει πολύ εύκολα, στα σταλινικά γκουλάγκ, στη Σρεμπρένιτσα, στο Τομσκ και Κύριος οίδε πού αλλού. Ας γίνει η «γνώση» ένας ελάχιστος φόρος τιμής σ’ εκείνους που πολτοποιήθηκαν από τις μυλόπετρες της Ιστορίας, σ’ εκείνους που πλήρωσαν με το αθώο αίμα τους την εμπάθεια, το σοβινισμό και τη μισαλλοδοξία των «τυράννων».

ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ! Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ (ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟ VIDEO)

ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ: ΟΥΡΙ ΑΒΝΕΡΥ, ΤΖΕΡΑΛΝΤ ΚΑΟΥΦΜΑΝ, ΣΑΡΑ ΡΟΥ (Του Γιώργου Αγγελόπουλου) - ΤΑ ΝΕΑ

Του Γιώργου Αγγελόπουλου gangel@dolnet.gr
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 26 Ιανουαρίου 2009

Ενώ η εύθραυστη εκεχειρία αντέχει ακόμη στη Γάζα, ας ακούσουμε τις φωνές Εβραίων διανοουμένων που μιλούν εναντίον των ενεργειών της ισραηλινής κυβέρνησης και δίνουν κάποιες διαφορετικές διαστάσεις του προβλήματος.

«Σ΄ αυτό τον πόλεμο, όπως και σε κάθε σύγχρονο πόλεμο, η προπαγάνδα διαδραματίζει μείζονα ρόλο. Η ανισορροπία των δυνάμεων, ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τις λίγες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους μαχητές της Χαμάς, είναι ένα προς χίλια, ίσως προς ένα εκατομμύριο. Στην πολιτική αρένα, το χάσμα ανάμεσά τους είναι ακόμη μεγαλύτερο. Και στον πόλεμο της προπαγάνδας, το χάσμα είναι σχεδόν άπειρο... Σχεδόν όλα τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αρχικά επανέλαβαν την επίσημη ισραηλινή προπαγάνδα. Αγνόησαν σχεδόν εντελώς την παλαιστινιακή πλευρά της ιστορίας, όπως και τις καθημερινές διαδηλώσεις του ισραηλινού στρατοπέδου της ειρήνης. Η λογική της ισραηλινής κυβέρνησης («το κράτος πρέπει να υπερασπιστεί τους πολίτες του από τις ρουκέτες Κασάμ») έγινε αποδεκτή ως η πλήρης αλήθεια. Η άποψη της άλλης πλευράς, ότι οι Κασάμ είναι αντίποινα για την πολιορκία εξαιτίας της οποίας λιμοκτονούν 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, δεν αναφέρθηκε καθόλου». (Ούρι Άβνερυ, ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες των Ισραηλινών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πρώην στρατιώτης και μέλος της Κνεσέτ).

«Οι γονείς μου έφτασαν στη Βρετανία ως πρόσφυγες από την Πολωνία. Οι οικογένειές τους δολοφονήθηκαν αργότερα από τους ναζί στο Ολοκαύτωμα. Η γιαγιά μου ήταν άρρωστη στο κρεβάτι όταν οι ναζί μπήκαν στο σπίτι της, στο Στάζοου. Ένας Γερμανός στρατιώτης την πυροβόλησε στο κεφάλι... Η γιαγιά μου δεν πέθανε για να προσφέρει κάλυψη στους Ισραηλινούς στρατιώτες που δολοφονούν Παλαιστίνιες γιαγιάδες στη Γάζα. Η σημερινή ισραηλινή κυβέρνηση εκμεταλλεύεται ανελέητα και κυνικά για να σκοτώνει Παλαιστίνιους τη διαρκή ενοχή των μη Εβραίων για τη σφαγή των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα. Υπονοείται ότι οι εβραϊκές ζωές είναι πολύτιμες, αλλά οι ζωές των Παλαιστινίων δεν μετρούν». (Από ομιλία του Εβραίου Βρετανού βουλευτή Τζέραλντ Κάουφμαν στη Βουλή των Κοινοτήτων).

«Ένας Παλαιστίνιος φίλος με ρώτησε, “Γιατί το Ισραήλ επιτίθεται την ώρα που τα παιδιά σχολούν από το σχολείο και οι γυναίκες είναι στις αγορές;”. Γιατί άραγε είμαστε ανίκανοι να αποδεχθούμε ότι οι Παλαιστίνιοι είναι άνθρωποι και να τους περιλάβουμε στα ηθικά όριά μας; Αντ΄ αυτού, απορρίπτουμε οποιαδήποτε ανθρώπινη σύνδεση με τον λαό που καταπιέζουμε... Οι νίκες του Ισραήλ είναι πύρρειες και αποκαλύπτουν τα όρια της ισραηλινής ισχύος και τα όριά μας ως λαού. Ώς εδώ λοιπόν φτάνει η αναγέννησή μας μετά το Ολοκαύτωμα; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο και να οραματιστούμε κάτι διαφορετικό, έστω κι αν είναι αβέβαιο; Οι απαντήσεις που θα δώσουμε θα καθορίσουν το ποιοι είμαστε και το τι τελικά θα γίνουμε». (Από πρόσφατο άρθρο στην «Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ» της Σάρας Ρόυ, ερευνήτριας στο Κέντρο Μεσανατολικών Σπουδών του Χάρβαρντ).

"Σουηδική Ραψωδία" - "Swedish Rhapsody" - Hugo Alfvén (1872 1960) - Mantovani and his orchestra

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!

ΠΡΟΣΟΧΗ! : ΜΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΕ ΣΤΟ harrynicolaides.com !!!

Το θέμα έχει ως εξής:

Η σελίδα harrynicolaides.com που κυκλοφορεί δεν είναι αυτή που δημιουργήθηκε από την οικογένεια του Χάρη.
Στην αρχή και η ίδια η οικογένεια πίστεψε ότι η συγκεκριμένη σελίδα είχε δημιουργηθεί από κάποια ομάδα συμπαράστασης κι έτσι υπέγραψαν και αυτοί και όλοι εμείς.
Η έλλειψη όμως κάποιου κειμένου, όπως γίνεται πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις, καθώς και το ότι δεν μπορεί να εμφανιστεί το σύνολο των υπογραφών, κίνησε υποψίες.
Μετά από έρευνες διαπιστώθηκε ότι η σελίδα είναι καταχωρημένη σε κάποια εταιρεία Proxy Inc. και πιθανόν να πρόκειται για ψάρεμα ηλεκτρονικών διευθύνσεων για διαφημιστικούς λόγους κλπ.
Κι επειδή κάποιοι ασυνείδητοι εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο προς όφελός τους κι εφ'οσον δεν ξέρουμε τελικά ποιος έφτιαξε αυτή τη σελίδα, καλύτερα να αποφύγουν να υπογράψουν όσοι δεν το έχουν κάνει ακόμα.
Η πραγματική σελίδα για Συλλογή Υπογραφών θα ολοκληρωθεί την ερχόμενη εβδομάδα, όπως με ενημέρωσε ο αδελφός του Χάρη.
Θα σας ενημερώσω αμέσως μόλις έχω νεώτερα.

Σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση και λυπάμαι για την αναστάτωση.
Χριστιάννα Λούπα

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΩΝ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΟΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

26/1/2009

Μία ημέρα πριν τη διάσκεψη της Μαδρίτης για την επισιτιστική κρίση, η Παγκόσμια Τράπεζα ανακοίνωσε πως παρά τη μείωση της τιμής των τροφίμων εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο εξακολουθούν να υποφέρουν από την αστάθεια στις τιμές.

«Οι τιμές στα τρόφιμα, σε συνδυασμό με τη χρηματοοικονομική κρίση, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αυξάνουν τις δυσκολίες στον αναπτυσσόμενο κόσμο», τόνισε η διευθύντρια της Παγκόσμιας Τράπεζας Νγκόζι Οκόνζο-Ιουεάλα, η οποία θα συμμετάσχει σήμερα και αύριο, μαζί με αντιπροσώπους από 95 χώρες, στη διάσκεψη που συγκάλεσε η ισπανική κυβέρνηση για να καθορισθούν οι δεσμεύσεις που συμφωνήθηκαν στη σύνοδο του FAO για την επισιτιστική κρίση στη Ρώμη τον Ιούνιο του 2008.

«Αναμένουμε πως η μεγάλη αστάθεια στις τιμές των τροφίμων θα συνεχισθεί και πως οι πτωχοί θα είναι οι σκληρότερα πληγέντες, διότι ξοδεύουν το μισό τους εισόδημα για τη διατροφή τους», τονίζει στο ανακοινωθέν της η Οκόνζο-Ιουεάλα.

Η Παγκόσμια Τράπεζα υπογραμμίζει πως οι καταναλωτές δεν επωφελούνται πάντοτε από τη μείωση της τιμής στις πρώτες ύλες. Στην περίπτωση του αραβόσιτου, του οποίου η τιμή έχει πέσει παγκοσμίως κατά 32% σε ένα τρίμηνο, στη Μομπάσα της Κένυας η τιμή για τους καταναλωτές μειώθηκε μόνον κατά 1%.

Η Τράπεζα τονίζει πως 13 εκατ. άνθρωποι έχουν λάβει βοήθεια από τον περασμένο Μάιο, μέσω των κέντρων διάθεσης, των συστημάτων τροφοδοσίας και τη διάθεση σπόρων και λιπασμάτων στους μικρούς καλλιεργητές, κυρίως στο Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, τη Σομαλία, τον Νίγηρα, την Αιθιοπία και το Τόγκο.

Άλλα 700 εκατ. δολάρια θα διατεθούν για το ίδιο πρόγραμμα στο επόμενο εξάμηνο, έπειτα από τα 500 εκατ. δολάρια, που ήδη έχουν διατεθεί.

Επιπλέον, η Παγκόσμια Τράπεζα αποφάσισε να αυξήσει από 4 σε 6 δισ. δολάρια τον χρόνο κι έως το 2010 τα δάνεια που χορηγεί για τη γεωργία και τα τρόφιμα. Έως τον Ιούλιο, μάλιστα, προβλέπει ότι θα εγκρίνει 4 δις δολάρια για νέα προγράμματα, χωρίς να υπολογίζεται και το ένα δις δολάρια που έχει εκταμιεύσει η Διεθνής Χρηματοοικονομική Εταιρεία(IFC).

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

1920's - THE CHARLESTON ( VIDEO)

BBC refuses to broadcast charity appeal for Gaza aid - Το BBC αρνείται να μεταδώσει έκκληση για ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα - CNN

Demonstrators protest at the BBC's central London offices Saturday against the broadcaster's decision.

25/1/2009

LONDON, England (CNN) -- The BBC is refusing to broadcast a plea from leading British charities for aid to Gaza, saying the ad would compromise the public broadcaster's appearance of impartiality.

The decision prompted weekend protests in England and Scotland, with one group saying Sunday that 100 people had occupied the foyer of the BBC building in Glasgow, Scotland and would not leave until the BBC runs the ad.

The Disasters Emergency Committee, which includes the British Red Cross, Oxfam, Save the Children and 10 other charities, plans to launch the ad on Monday.

British broadcasters, led by the BBC, originally declined to air the appeal -- but in the face of criticism from government ministers and others, ITV, Channel 4 and Channel 5 changed their minds. CNN was not approached to broadcast the ad, a DEC spokesman said.

About 5,000 people demonstrated in front of the BBC's Broadcasting House in central London on Saturday over the broadcaster's stance. Seven people were arrested. Watch protest against BBC decision »

In Glasgow, the London-based Stop the War Coalition said Sunday its supporters had moved into the foyer of the BBC building in what the group described as a peaceful protest.

The group did not plan to move beyond the foyer but intended to stay there until the BBC changes its decision, said Keith Boyd, a coalition member who called CNN on Sunday.

"Primarily we are asking that the ad be shown," Boyd said.

The BBC press office would not confirm whether its Glasgow office was being occupied or if protesters were even there.

"We don't comment on individual demonstrations," a statement from the BBC press office said.

The BBC is standing by its decision to not air the ad, director general Mark Thompson wrote in a blog post on the corporation's Web site.

"We concluded that we could not broadcast a free-standing appeal, no matter how carefully constructed, without running the risk of reducing public confidence in the BBC's impartiality in its wider coverage of the story," he wrote Saturday.

"Inevitably an appeal would use pictures which are the same or similar to those we would be using in our news programs but would do so with the objective of encouraging public donations. The danger for the BBC is that this could be interpreted as taking a political stance on an ongoing story," Thompson said.

"Gaza remains a major ongoing news story, in which humanitarian issues -- the suffering and distress of civilians and combatants on both sides of the conflict, the debate about who is responsible for causing it and what should be done about it -- are both at the heart of the story and contentious," he added.

The BBC, which is funded by an obligatory license fee paid by every British household with a television, is required by its charter to be impartial. It does not carry commercial advertising but does broadcast charity appeals.

The DEC is "disappointed that the BBC declined to support the Gaza appeal," the spokesman told CNN. "It might limit the reach of our key message to the general public."

The spokesman, who asked not to be named, said the BBC had to make its own decision about impartiality.

"That is a decision they must make. We have no view on that subject," he said.

Many readers of Thompson's blog post did have a view, however. The statement got hundreds of comments, most of them critical of the BBC.

A commenter who signed in as "bully--baiter" said the BBC was taking a side, no matter what it did.

"Sorry Mr. Thompson but you cannot have it both ways. If deciding to accede to the DEC request would be seen as political then deciding not to accede to it is also political. Don't insult me with your disingenuous attempts to suggest it is otherwise," the commenter wrote.

Other commenters simply rejected Thompson's position out of hand.

"I think the reasons for blocking help for a grave humanitarian disaster are simply astounding," "brit--proud" wrote. "How can simply bringing food, medicines and homes to hundreds of thousands of innocent civilians be seen as political impartiality? How stupid do the BBC think the British public are?"

But the corporation had its defenders as well.

"The last thing I want to do, is fund the BBC to broadcast propaganda," "SternG" wrote: "There's no way I will pay the BBC to air the DEC's politically-motivated 'appeal' for Gaza. Gaza is run by a government which is internationally recognized as a terrorist group, including by the EU. There is no doubt that some aid/fund will be 'procured' by Hamas. ... Good decision BBC."

British broadcasters have refused to air some previous DEC appeals, the umbrella organization's spokesman said.

A planned 2006 appeal for aid to victims of the war in Lebanon was scrapped because "there were genuine concerns, shared by the aid agencies, about the deliverability of aid."

Thompson cited doubts about whether DEC members could get aid to Gaza as a secondary reason for declining to take the ad.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟ "ΓΚΟΒΕΡΝΟ ΜΙΛΙΤΑΡΕ" (της Χριστιάννας Λούπα)

Ο "Φοίνικας". Το πρώτο ελληνικό νόμισμα που κόπηκε από τον Καποδίστρια.

της Χριστιάννας Λούπα

Αν έχετε την εντύπωση ότι ο πρώτος αδελφοκτόνος αγώνας στην Ελλάδα των νεότερων χρόνων ξέσπασε το 1944, πλανάσθε πλάνην οικτράν! Φαίνεται πως η λέξη Έλληνας είναι συνυφασμένη με την φιλαρχία και κατ’ επέκταση και με τον αλληλοσπαραγμό από αρχαιοτάτων χρόνων.

Όταν λοιπόν οι συμπατριώτες μας και οπωσδήποτε τιμημένοι πρόγονοί μας σήκωσαν μπαϊράκι και μετά από 400 χρόνια αναδύθηκαν σ’ έναν τιτάνιο αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας μας, ανέκυψε αυτόματα και θέμα εξουσίας. Δεν είχε καλά καλά μπει το νερό στ’ αυλάκι και οι έριδες έκαναν την εμφάνισή τους, διχάζοντας στρατιωτικούς και πολιτικούς.

Ποιος άλλος θα μπορούσε να ηγείται των πρώτων, άλλωστε, εκτός από τον Γέρο του Μοριά, τον πολυθρύλητο ήρωα της Άλωσης της Τρίπολης, του Βαλτετσίου, της Πάτρας, που ήταν ο φόβος κι ο τρόμος των στρατιών του Δράμαλη; Ο χαρισματικός εκείνος στρατηλάτης, που ξεκίνησε την επανάσταση με μοναδικά του εφόδια μια παράξενη περικεφαλαία που κρατούσε από τότε που υπηρετούσε στον αγγλικό στρατό της Επτανήσου, ένα δανεικό άλογο και μια χούφτα παλικάρια, κατάφερε με το τετράγωνο μυαλό και τη γενναιότητά του να γίνει ο ισχυρότερος πολέμαρχος του Μοριά.
Ήταν φανατικός πολέμιος της πολυαρχίας και πίστευε ακράδαντα ότι στον αγώνα κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν χωρούσαν οι πολυτέλειες των κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων, που ήθελαν να καθιερώσουν οι πολιτικοί από τον πρώτο κιόλας χρόνο της επανάστασης.

Τα πρώτα σύννεφα φάνηκαν στον ορίζοντα όταν, κατέφθασε στην Ύδρα ο νεαρός Δημήτριος Υψηλάντης, παλιός αξιωματικός του ρωσικού στρατού, διορισμένος από την «αόρατη ανώτατη Αρχή του Αγώνα», (δηλαδή τον αδερφό του), αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου. Οι προεστοί, όμως, αρνήθηκαν να τον αναγνωρίσουν ως Γενικό Πληρεξούσιο, καθιστώντας έτσι ολοφάνερο πως δεν υπήρχε περίπτωση να παραδώσουν την εξουσία σε στρατιωτικό.
Στην επιλογή αυτή βοήθησε ο επίσης νεοφερμένος, μορφωμένος, γλυκομίλητος και πανέξυπνος νεαρός Φαναριώτης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που είχε όλα τα χαρίσματα του «καλού» πολιτικού και πολύ σύντομα κατέληξε να υποσκελίσει όλους τους υπόλοιπους και να πρωταγωνιστήσει στο πολιτικό προσκήνιο, συνεπικουρούμενος από τους κοτζαμπάσηδες, που ήθελαν τον κοινοβουλευτισμό, όχι από ιδεολογία, αλλά για να κρατήσουν την δύναμή τους στις επαρχίες τους.

Ταυτόχρονα, στην πολιτική κονίστρα άρχισε να εμφανίζεται απειλητικός και ο Κολοκοτρώνης, με αποτέλεσμα να επέλθει η ρήξη των δύο ισχυρών ανδρών. Ο Γέρος του Μοριά, ήρωας και θρύλος με όλη του την αξία, έκανε τους άλλους ιθύνοντες να τον φθονούν, φοβούμενοι μήπως, με την αίγλη και τη δύναμη που είχε, γίνει και Ηγεμόνας ακόμα, καταλύοντας κάθε προνόμιό τους. Ο Ανδρούτσος κι ο Καραϊσκάκης ήταν επίσης ταγμένοι κατά της διοίκησης.

Στην αρχή ο Κολοκοτρώνης υπάκουγε στις εντολές των πολιτικών, η ρήξη, ωστόσο, γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη. Όταν, όμως, οι στρατιές του Δράμαλη, ενέσκηψαν απειλητικές, ο Γέρος του Μοριά έβαλε όλα τα προσωπικά στην άκρη και ρίχτηκε με πάθος στον αγώνα. Και την ώρα που ο Κολοκοτρώνης αγωνιζόταν στην Πελοπόννησο, ο Μαυροκορδάτος στο Μεσολόγγι κι ο Υψηλάντης κι ο Νικηταράς στα Δερβενάκια, η διοίκηση σύσσωμη είχε καταφύγει στα πλοία και δεν βγήκε από εκεί παρά μόνο μετά την πανωλεθρία του Δράμαλη!

Κι ύστερα άρχισαν να μοιράζονται τις τιμητικές διακρίσεις και τα οφίτσια κι ενώ οι "ριψάσπιδες", που είχαν κλειστεί στα πλοία, ανακηρύχτηκαν ήρωες με τιμές και τίτλους, για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές δεν έγινε καμία μνεία.

Τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, και στη Συνέλευση του Άστρους οι Έλληνες συμμετέχουν διχασμένοι σε δύο αντίπαλα πάνοπλα στρατόπεδα: τους Στρατιωτικούς και τους Πολιτικούς, που ακονίζουν τα μαχαίρια τους ο ένας για τον άλλον. Τελικά συμβιβάστηκαν προσωρινά, μέχρι που λίγο αργότερα ο γιος του Κολοκοτρώνη μαζί με άλλους οπλαρχηγούς πήγαν στο ΄Αργος και διέλυσαν το Βουλευτικό, που υποστήριζε τον Μαυροκορδάτο, την ώρα που συνεδρίαζε, αρπάζοντας τα αρχεία και κυνηγώντας τους βουλευτές. Αυτή ήταν η πρώτη βίαιη διάλυση της Βουλής της νεότερης Ελλάδας από στρατιωτικούς.

Χαρακτηριστικά είπε ο Πάνος Κολοκοτρώνης: «Καθώς βλέπω, αν δεν αλλάξετε γνώμη, γκοβέρνο μιλιτάρε θα κάμωμεν…» Και θα τα είχαν καταφέρει, αν είχαν συλλάβει τους βουλευτές στερώντας τους την ευκαιρία ανασυγκρότησης, όπως συνήθιζαν να κάνουν οι μεταγενέστεροί τους πραξικοπηματίες, ως γνωστόν.

Παράλληλα, ο γέρος του Μοριά, έχοντας στα χέρια του τα κάστρα του Ακροκορίνθου και του Ναυπλίου, αποφάσισε να τραβήξει στα άκρα και να μην παραδώσει την εξουσία του Μοριά. Έτσι, άρχισε διμέτωπο αγώνα, κατά των νησιωτών και Στερεοελλαδιτών αφ’ ενός και κατά των κοτζαμπάσηδων της Πελοποννήσου αφ’ ετέρου. Οι περισσότεροι όμως ισχυροί του Μοριά, στους οποίους ο Κολοκοτρώνης υπολόγιζε, δεν τον υποστήριξαν, αλλά τάχθηκαν με τη Διοίκηση, που άρχισε να πολιορκεί το Ναύπλιο, ενώ έπεσε κι ο Ακροκόρινθος.

Έτσι, απέτυχε η πρώτη απόπειρα για «γκοβέρνο μιλιτάρε», θα επακολουθήσει όμως και δεύτερη, χειρότερη και αιματηρότερη.

Το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο ας το κρίνει η Ιστορία. Η Ιστορία που επαναλαμβάνεται ανά τους αιώνες, με το ίδιο πάντα ρεφραίν: Μόλις οι Έλληνες διώξουν τον εχθρό, αρχίζουν να τρώνε τις σάρκες τους. Άλλοτε πάλι, ακριβώς επειδή αλληλοσπαράζονται, φέρνουν μόνοι τους τον κατακτητή, που καραδοκεί. Ένα είναι βέβαιο: το αίμα το αδερφικό όταν χύνεται, είναι πολύ πιο πικρό από το αίμα του εχθρού.

Πηγές:
Αρκαδική Επετηρίς, 1906
Σ. Τρικούπη «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως»
Φ. Χρυσανθακόπουλου – Φωτάκου «Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως»
Περιοδικό Ιστορία, τεύχος 191, Κ. Ψαλτήρα «Η ανταρσία του Κολοκοτρώνη»